Roztrojenie jaźni

Obiecałam, że pokażę lampę, jaką zreanimowałam. Jest stara, ale żaden to zabytek. Dawno temu kupiłam ją w Czaczu, fajny jest spód, chociaż przyciężki. Z żadnym kloszem nie wyglądała dobrze. Oryginalnie klosz był mosiężny i dość okropny (przepadł gdzieś w mrokach dziejów), w dodatku udawał kształtem klosz lampy naftowej. Skutecznie blokował światło, więc użyteczność lampy była żadna. Walała się po kątach parę lat, aż się doczekała. Uważam, że na przeróbce zyskała i nabrała lekkości.
Przed:

Po:

Na tych zdjęciach lepiej widać kolor. To "głębia oceanu", czyli szafir z turkusowymi prześwitami. I brąz antyczny, a na koniec wosk bezbarwny:

Lampa to pikuś. Poszłam po bandzie i obstalowałam sobie u Ani z Zawad Oleckich kafelek - tablicę z nazwą ulicy i numerem domu. Dla willi Kuriozy oczywiście. Willa jeszcze w powijakach, a ja kafelek:)))
Przesyłka dotarła, opakowana i zabezpieczona jak trzeba, z naklejkami "nie rzucać" i "uwaga szkło", kafelek w trzech warstwach styropianu i to by było na tyle. Poryczałam się, bo z jednego  kafelka zrobiły się trzy. Był przepiękny:(
Pokarało moją wyrywność chyba. Ale ja go posklejam, chociaż to już nie to samo. Macie jakieś doświadczenia co do kleju?
Reklamacja złożona, mam nadzieję, że odzyskam kasę, a wtedy obstaluję sobie nowy. Kurier, który spisywał protokół, na moje pytanie, czy ktoś po tym skakał, odparł " by pani widziała nasz magazyn"! Nie widziałam i g... mnie to obchodzi.
A teraz dobra wiadomość! Ania z Zawad zrobiła mi niespodziankę, która ten kataklizm i skaczących po niej kurierów przeżyła, a mnie osuszyła łzy. Tadammm!

Tabliczka - kafelek jest całkiem spora i jest tu wszystko co trzeba - jak na Kuriozę przystało! Moim faworytem jest ślimak!
Nie wiem czy to wiosna tak na mnie działa, czy bliska perspektywa demolki w Kuriozie, ale strasznie mnie nosi, że tak powiem, twórczo. Nie nadążam za sobą i to jest męczące. Usiłuję jednocześnie malować, skrobać meble, ogarniać co konieczne, a wczoraj znalazłam w szopie gotową ramę od jakichś drzwi, na którą wystarczy nabić gwoździki i można tkać! Natychmiast poleciałam do Leroy po rzeczone gwoździe i sznurek, ale jeszcze nie zdążyłam ich ponabijać.
Na dodatek w powietrzu wisi sztuka do przekładu a ja błagam moce, które mają nad tym władzę, żeby to przeciągnęły trochę!
Chętnie popracowałabym nad sobą, żeby tak skoncentrować się na jednym zadaniu, ale nie wiem jak. Jakieś pomysły?

PS. Kupiłam w lumpeksie za parę groszy takie oto poncho: