NATURALNIE MATURALNIE.

 Naturalnie maturalnie,
bo matury są teraz jednym z najważniejszych tematów. Ja zdawałam maturę blisko pół wieku temu. Matematyka była wówczas obowiązkowa, ale tylko pisemna. Mieliśmy mniejszą skalę ocen, nie można było dostać oceny celującej, a dwójka oznaczała, że się nie zdało.

Jak to było?

O tym, czy kasztany kwitną, czy nie, w ogóle nie myślałam, zresztą u nas kasztany rzadko zakwitały w tym czasie, mało tego; bywało, że na początku maja pojawiały się dopiero pierwsze liście na drzewach. Kasztany kwitły bliżej połowy maja, w drugiej dekadzie miesiąca. Myślałam tylko o maturze i oczywiście strasznie się bałam. Ale miałam dobrych nauczycieli. Wymagającą, ale umiejącą wszystko dobrze wytłumaczyć matematyczkę i bardzo fajną polonistkę, która nie hamowała inwencji i potrafiła pobudzać wyobraźnię. Historyk też był fajny, ale ja wmówiłam sobie, że nie lubię historii i zdawałam ją tylko dlatego, że była na egzaminach na studia.

Żeby sobie przypomnieć niektóre fakty i daty zajrzałam do swojego pamiętnika, przytaczam więc oryginalne fragmenty dotyczące matury:

„5.V. Niedziela.

Jutro matura z polskiego. Wydaje mi się, że nic nie umiem. Strasznie się boję i w ogóle czuję się okropnie.

(…)

7.V.Wtorek.

Wczoraj zdawałam pisemny polak. Tak się bałam. Ale tematy okazały się bardzo łatwe. Ja wybrałam II temat: „Mój stosunek do ideałów i bohaterów epoki romantyzmu.” Było w ogóle 5 tematów. Mam wrażenie, że mniej niż dostatecznie nie dostanę, ale bardzo bym chciała dostać 4. Po prostu miałam 4 na dopuszczenie i doprawdy, wstyd byłoby mieć 3 z pisemnego egzaminu. Jutro pisemna matma  Jest 5 zadań – trzeba wybrać trzy (za trzy dobrze zrobione -  piątka). Mam nadzieję, że zrobię chociaż dwa.

(…)

Z matmy zrobiłam trzy zadania. Trzy zadania dobrze! I zarobiłam piątkę. Z polaka pisemnego 4. Z ustnego też. Najgorsza była ustna historia. Prawie nic się przed egzaminem nie uczyłam, byłam „wyjątkowa noga”. Tylko szczęście, wyjątkowe szczęście, mogło sprawić, że zdam maturę. I sprawiło. Dostałam upragnione trzy. Uff! Kosztowało mnie to nieuczenie się histerię w przeddzień i w dzień egzaminu. Poryczałam sobie solidnie. Ale wszystko O.K.!”

Były i zabawne momenty. Kiedy przyszłam do szkoły, żeby sprawdzić wyniki egzaminu pisemnego, natknęłam się na moją polonistkę. Ukłoniłam się oczywiście, a ona spytała groźnie: Jak się pisze „rząd”? Na co bez zastanowienia odpowiedziałam: Przez „rz”! Okazało się, że napisałam z błędem, przez „ż”. Nauczycielki, sprawdzając maturalne rozprawki, zaopatrywały się w baterię piór i długopisów i niektóre błędy poprawiały. W końcu uczyły nas przez cztery lata i wiedziały, jakie kto robi błędy, a trzeba pamiętać, że jeden błąd ortograficzny obniżał ocenę o jeden stopień.

 Z kolei podczas pisemnej matematyki wyniki konsultowałam z kolegą, który siedział w rzędzie pod oknem, a ja siedziałam trzy rzędy dalej, pod ścianą. Zdania rozwiązałam przed przerwą śniadaniową, ale zostałam, bo były kanapki z szynką. A podczas przerwy nasz woźny, rozdając kanapki, pytał: Kto chce ściągę? Kto chce ściągę?

To teraz wy, Kurki. Jak to było z waszymi maturami? Piszcie!