Trawertyn, marmur i efekt salcesonu

Ech, czytam takie mądre teksty, np. AniM. i żal mnie ogarnia, że nie mam ani takiej wiedzy, ani takiej swobody wypowiedzi. I w ogóle tak mam, że kiedy widzę/słyszę/czytam coś pięknego i mądrego, mój zachwyt jest zabarwiony odrobiną żalu, czegoś, co trudno mi zdefiniować. Czuję się wtedy pyłkiem takim maniunim i marniutkim. Kręcę się jak ten chomik w kieracie i niewiele z tego wynika. A chciałoby się sięgać gwiazd, tylko możliwości nikczemne.
Może dlatego miewam gonitwę, nie tyle myśli, co czynności? Chciałabym robić wszystko - malować, skrobać meble, brukować podjazd, przemalowywać ściany, szafy, tłumaczyć, czytać piękne książki i bukwi co jeszcze. W efekcie robię pińcet rzeczy naraz i potem się wkurzam, że nie nadążam. 
Aktualnie jestem na etapie brukowania ogrodu przed wejściem do domu. Fachowcy od rur zdemolowali co się dało, kasa stopniała że aż, brukuję tym, co wala się wokół domu, nawet resztkami ceglanych płytek z kominka (wtykam je na sztorc). Efekt jest - hmm - salcesonowy... Ale przynajmniej błoto nie wchodzi mi do domu. A kiedy już będę bogata, ciepnę sobie trawertyn albo inny marmur!
Zdjęcia z telefonu, niestety. Jutro już będę miała aparat pożyczony od MM. Co ja bym bez niej zrobiła?

Ważne, że indyk jest na miejscu!