Zwyczajne życie

Fiesta się skończyła wczoraj, LilkaB. już w domu, a ja nadal wdrażam się w normalne życie i jakoś słabo mi idzie. Na świecie nadal szaro i ponuro, nie tylko meteorologicznie i znów bez przerwy chce mi się spać.
Byłyśmy z Lilką w villi Curiosa (trzeba to jakoś spolszczyć, bo się nie odmienia i trudno się tym operuje - oczekuję propozycji), był i fachowiec. Żadnego przełomu nie było, ale wreszcie zaczynam to wszystko układać sobie w głowie i czuć bluesa. Nie wiem dlaczego akurat teraz, może wiosna idzie? Jak zwał, tak zwał, grunt, że jest blues i fachowiec, który całość ogarnie. Czy się wywiąże, nie wiem, ale komuś trzeba zaufać i ruszyć z miejsca. Teraz muszę tylko zabezpieczyć górę pieniędzy.:)
Wedle ustnych ustaleń zaczniemy w kwietniu i skończymy w czerwcu-lipcu. Czy to się uda też nie wiem, na szczęście nie pali mi się grunt pod nogami i jeśli coś się omsknie, tragedii nie będzie.
A dla śmichu, wtręt od czapy. Obejrzałyśmy z Lilką kilka skeczy kabaretu Hrabi, z tych starszych. Joanna Kołaczkowska - jak wiadomo - jest boska. W jednym z numerów stwierdza, że się starzeje i ma kurze łapki, i że ktoś w nocy wypuszcza KURY, żeby chodziły jej po twarzy.
Polecam taki wieczór kabaretowy jako antidotum na ponurą rzeczywistość. Na youtubie oczywiście. Obejrzyjcie sobie Łowców kropka B i "Legendę o bobrach". Dowiecie się skąd wzięły się pazureiry. No i są (te skecze) odległe od polityki o lata świetlne.
Nie mam zdjęć villi, bo nie bardzo jest co fotografować, nic tam się nie zmieniło. W ogóle nie mam nowych zdjęć, więc pokażę Wam stare.