Kurzy design

Miałam pokusę, aby dobić do trzystu komentarzy pod poprzednim postem, albowiem rozpiera mnie gnuśność i lenistwo. Ale nie. Przynajmniej podsumuję propozycje imienia dla mojej willi. A więc: Kurioza, Kuriozitta, Kurarium, KurPlaza, Kurara, Kuratorium, Kurozówka, Kurort, Curra, Kurica, Vilijka. Od siebie dodatkowo dorzucam Kurencję (nie mylić z Karencją), Kurenda, Kuratela, Kurzawa (prawie jak Wieniawa). Brać, wybierać!
Jak znam życie, willa sama się nazwie i po zawodach!
Co powiecie na taki design?

 
Poza tym dzieje się. Lokatorka się wyprowadziła z bliżej nieznanych mi powodów, ale zdaje się, że ona tak ma i przeprowadza się mniej więcej co pół roku. Nie poniosłam z tego tytułu żadnych strat, a może nawet zyskałam, mam bowiem za lokatorów młode (wiekiem) małżeństwo z Ukrainy, spod Kijowa. Sasza i Masza, fajnie, nie? Na Ukrainie z babcią zostały dwie małe córeczki (7 i 3 lata). Młodzi mieszkali dotąd w mieszkaniu wespół z dużą ilością współlokatorów (coś 15 sztuk w trzech pokojach z jedną łazienką i jedną kuchnią), więc nasz duży dom jest dla nich pałacem. Oboje wydają się bardzo mili, a i zdatny chłop się w domu przyda.
Taki los zgotowali cudzoziemcom, głównie Ukraińcom, nasi rzutcy biznesmeni. Nieopodal jest niewielkie osiedle mieszkań na wynajem. Mieszkają tam wyłącznie Ukraińcy w warunkach urągających ludzkiej godności. I każdy z nich płaci za to ok. 500-600 zł miesięcznie. Nie wiem jak wygląda to w innych krajach - dla mnie jest to obrzydliwa chciwość posunięta nawet już nie do granic, a chciwość, która granice dawno przekroczyła.
Niczemu się już nie dziwię (co nie znaczy, że akceptuję) i jednocześnie wszystkiemu się dziwię. Czas nastał taki, że trzeba by się zdystansować, ale przecież nie da się. Ja w każdym razie nie daję rady. A przynajmniej nie do końca.