Pędzel w dłoń!

Pociągnę trochę wątek remontowy, skoro już zaczęłam. Nieco się też pochwalę, ale to za chwilę. Może znów kogoś do czegoś zainspiruję? Jak Bachę do przemalowania niepasujących mebli? Jak zaczęła meble przerabiać, tak nie może przestać. I bardzo dobrze!
Remont jako taki to nic miłego, wiadomo. Użeranie się z fachowcami, kurz, pył, pot, krew i łzy. Można jednakże się z nimi nie użerać i zrobić to bez nich. Nie mówię o kapitalnym remoncie z wymianą rur, okien i instalacji. Ale spokojnie i w pojedynkę można się pokusić o remont odświeżający (Bezowa, potrafisz i spodoba Ci się. Rymować też podobno nie umiałaś).
Ukochałam nad życie współczesne farby (użyłam lateksowych), bo ich jakość jest powalająca, a i praca z nimi to czysta rozkosz. No i ten wachlarz kolorów! Nie trzeba nigdzie latać, mieszać i kombinować. Można kupić przedtem maniunie próbki i ryzyko, że kolor będzie nietrafiony, jest żadne. I w dodatku bez problemu można oddać niewykorzystaną farbę.
Zrobiłam remoncik rok temu zupełnie samodzielnie i poza walorami estetycznymi, miał on dla mnie wartość terapeutyczną. A jaka to radocha i satysfakcja! Naprawdę, można to zrobić bez niczyjej pomocy, bez szukania fachowca, bez oglądania się na męża/syna/brata/kuzyna/wujka/szwagra. Facetom jest łatwiej, bo są (na ogół) silniejsi i wyżsi, ale to wszystko.
Całkiem inną sprawą jest remontowa męka wyboru - nie wiem, czy to nie jest gorsze niż cały remont. Już, już podjęłaś decyzję, wybrałaś kolorystykę, kupiłaś co trzeba i bum! Twoje oko pada na coś innego i następuje koniec świata, płacz i zgrzytanie zębów. Z tym jakoś (na razie) sobie radzę. Wiem, mniej więcej, czego chcę, sytuację będę ogarniać na bieżąco. Nie mogę zresztą inaczej, bo dopóki nie zacznę, nie mogę kupować "materiałów", bo nie wiem ani ile, ani jakiej grubości i szerokości umownie mówiąc. No bo tak: nie mogę teraz kupić np. drzwi, bo jeśli położę podłogę/panele, zmieni się wysokość w całym pomieszczeniu i drzwi trzeba będzie podcinać. Może nie, to tylko przykład. Nie mogę kupić kafelków do łazienki, bo nie wiem ile, ani umywalki, bo nie wiem, czy może zawisnąć w miejscu, o którym myślę. Itd. itp. Nie mam wątpliwości, że czeka mnie jazda bez trzymanki, ale czy widział ktoś przebudowę z trzymanką? Przyznam się, że chwilami doświadczam uczucia lekkiej paniki.
To teraz się trochę pochwalę. Za dwie dyszki kupiłam ostatnio w klamociarni sterany życiem gazetnik - nic nadzwyczajnego, ale z potencjałem. Jego forma jest mi znajoma, podejrzewam, że pochodzi z lat 70/80. Od razu wiedziałam jak będzie wyglądał.
Przed:

Po:

Na poniższym zdjęciu kolor jest bliższy rzeczywistości - to czarny antracyt:

Detal (walał się po szufladach od niepamiętnych czasów):

I takie drobiażdżki (MM to dla Ciebie!), skoro już miałam pędzel w ręce:

A teraz - uwaga - kolejne dokonanie Bachy! Mówiłam, że nie może przestać? Z tego co mi wiadomo, poleciała do stosownego sklepu po kolejną porcję farb!

Bachy szafka przed:

Bachy szafka po:

Kureiry, nie ma na co czekać, pędzle w pazureiry!