Animal planet z Tick City

Cóż, miałam szerokie plany na dzisiaj, ale pokrzyżował je deszcz. Pociągnęłam wprawdzie parę metrów bruku, ale do końca jeszcze trochę:

Szykujemy ponadto poidełko, a właściwie poidło dla ptaków:

Wyjściowo był to basen dla Frodo, ale on nawet paznokcia nie chciał w nim zamoczyć, omijał go szerokim łukiem. Zrobiliśmy go swego czasu bardzo solidnie (głównie Ognio zrobił). Uzbroił i wybetonował dno, więc teraz musiał użyć młota pneumatycznego, żeby je rozpruć, basen ów stał się bowiem dla nas utrapieniem. Porastał glonami i nic, tylko go szorowałam, żeby choć ptakom nalać czystej wody. Teraz jest maniuni, z odpływem. Wykończy się go kamieniami i będzie poidło jak się patrzy. Ptastwo powinno być zadowolone, a i nogi można będzie pomoczyć. Dzisiaj piły wróble, pliszki (przyleciały!) i kopciuszki (też przyleciały). Skoro już o ptakach mowa - Stefan się nie pokazuje od dobrych kilku dni. Słyszę go tylko czasem gdzieś na polach, o ile to on. Ciekawe, czy wróci jesienią? Stefan, czekam!
Tak więc deszcz nas usprawiedliwia, toteż skwapliwie korzystamy z niespodziewanie wolnego popołudnia.
O, tak korzystamy:

Zgadnijcie, kto jest pod spodem?

Poniżej prawie komplet. Nie da się objąć całości:

Malinka nie ma jeszcze śmiałości tak w biały dzień, na oczach wszystkich. Przychodzi do łóżka po cichutku, pod osłoną nocy. Jest nieśmiałą, może nawet bojaźliwą koteczką, którą trochę przymuszam do pieszczot. Poza tym, że ciągle boi się jakiegokolwiek ruchu wykonanego w jej stronę (np. wyciągniętej ręki), poczyna sobie bardzo dobrze. Nie ma już mowy o spaniu w szafie, lub w szufladzie, bawi się czymkolwiek (najlepiej sitkiem ze zlewozmywaka w kuchni) i bez przerwy. Przymila się, ociera, ale wystarczy się do niej schylić, albo bukbroń wyciągnąć rękę - wieje. Biorę ją na ręce (o ile uda mi się zwabić ją jedzeniem), mruczy i odpręża się po chwili, ale nie na długo. Kiedy zaczyna się wyrywać, puszczam ją, nie chcę jej zrazić. Słodka jest do schrupania - subtelna i łagodna. Mam wrażenie, że bardzo chciałaby się miziać, ale zbyt boi się dotyku. O dziwo, pozwala się czesać i wtedy wygina śmiało ciało! I gada, śpiewa, pokrzykuje! Nie znałam dotąd tak gadatliwego kota. Apetyt ma nienasycony. Zjada wszystko tak łapczywie, że strach patrzeć i ciągle upomina się o jedzenie. Mam nadzieję, że to minie. Dotąd musiała sobie bidunia radzić sama, to i nie dziwota. Z Czajnikiem i resztą stada układa się wszystko bardzo dobrze, nie ma żadnych problemów. Wałek przestał się jej bać, a Frodo ma w pompce. Tak jak i Czajnika zresztą. Ten typ tak ma.
Skoro już tyle opowiedziałam, to co tam, idę na całość. Teraz będzie pierdylion zdjęć, dwa filmy fabularne i pilot serialu.

Film fabularny pt. Jedna ręka mnie nęka, druga ręka wymięka

Film fabularny pt. Daj mi ogon, daj mi ogon, daj mi ogon

Pilot serialu dwuodcinkowego pt. Myjcie się chłopaki, bo pójdziecie do paki

Odcinek I.

Odcinek II

Dla Bartoszka na dobranoc!

Elżbieto J. zadowolonaś?

Ciepłej niedzieli!