Na gumnie bez zmian

Gumniany szał nasadzeń, jako rzekła Marija, jeszcze trwa, ale o tej porze dnia już ledwo kulasami ruszam. Siedzieć mogę. Jesień na gumnie to jest pikuś w porównaniu z wiosną, jesienią się nie przemęczam. Inna sprawa, że rzuciłam się w wir i ciągnę 5 spraw jednocześnie, ale tak mam. Trochę to męczące (dla otoczenia również), za to za jakiś czas będę się obijać i wyłącznie napawać. Układałam dziś nawierzchnię z plastrów drewna oraz zakopywałam pozyskaną darń tam, gdzie przedtem był nieszczęsny basen dla Frodo, który się na basen wypiął. Najgorsze jest to, że trzeba coś jeść. Nie to, że jedzenie jest nieprzyjemne, ale przedtem trzeba je przygotować, a jeszcze przedtem wykombinować. Oesssu, co za strata czasu! Ile mogłabym bruku ułożyć! Wczoraj na obiad był budyń, dzisiaj poszłam wytwornie - szpinak (mrożony) z pleśniowym serem i makaron. Jejku, jak ja chciałabym kucharkę mieć!
Będzie więc nudno i monotematycznie, chociaż zdjęć moich osiągnięć Wam oszczędzę. Pokażę za to, kto pomagał mi w pracy:

I Ognio pomagał:

Koty tylko ładnie wyglądały na ryczce z Czacza:

Pomagają mi też ptaki, ale nie złapałam in flagranti. Wszędzie tam, gdzie posiałam kfiatki, porobiły dołki, w których się "kąpią". Zaczął Stefan, teraz reszta kontynuuje jego dzieło...

Elżbieto J. spójrz, jak urosły Twoje hosty:

Zwracam się z uprzejmą prośbą do Miki. Kochana Miko, napisz jakiś fajny post, który miałby głębię, treść i wszystko, co trzeba, a nie tylko te zwierzaki i ten ogród. Prośbę moją motywuję tym, że - zwłaszcza o tej porze roku  - nie spełniam kryteriów...
Proszę o przychylne ustosunkowanie się do mojego podania.