TRUDNA SPRAWA INSPEKTORA TRENTA

Inspektor Trent siedział zamyślony przy biurku. Przed nim leżała kartka z kilkoma nazwiskami, opatrzona znakami zapytania i wykrzyknikami. Wiły się po niej pokrętne linie łączące nazwiska ze sobą w różnych konfiguracjach. W popielniczce dopalał się papieros, odłożony i zapomniany przez inspektora. Trent westchnął głęboko, zdmuchując popiół z popielniczki na papier. "Psiakrew!" warknął ze złością, strzepując popiół z notatek. Na takie dictum podniósł głowę leżący pod biurkiem pies Trenta, Tropik. Tropik był pięknym przedstawicielem rasy gończy polski, psem obdarzonym bardzo wrażliwym węchem i znakomicie tropiącym, zgodnie ze swoim imieniem. Trent przywiózł go z Polski, gdzie często bywał u swoich przyjaciół w górach. Tropik zasłużył się bardzo przy śledztwie w sprawie seryjnego mordercy, który został ujęty dzięki niezwykłym umiejętnościom węchowym psa. Od tej pory Tropik stał się pełnoprawnym pracownikiem policji ( w skrócie PPP) na etacie.
"Przepraszam cię , stary, nie denerwuj się." powiedział uspokajająco Trent do Tropika. "nie wiem, jak ugryźć tę sprawę..."

A sprawa była skomplikowana.    Kilka dni temu znaleziono ciało lady Winter w ogrodzie jej posiadłości pod Londynem. Lady Winter była żoną lorda Wintera, członka Izby Lordów. Sprawa musiała więc być prowadzona w sposób niezwykle delikatny a jednocześnie zdecydowany, co łatwe nie było, a naciski z góry szły, oj szły!!! Lady Winter została otruta mało znaną trucizną, pochodzącą z Australii, używaną przez Aborygenów.

Zbrodnia miała miejsce w sobotę, podczas spotkania rodziny i przyjaciół. W posiadłości przebywali wówczas lord Winter, mąż ofiary, Archibald Winter, syn lorda Wintera z pierwszego małżeństwa, Mirella, córka Winterów, sir John Talbot, przyjaciel lorda, Peter Gordon, zaprzyjaźniony z młodymi Winterami oraz Pandora i James Garnerowie, czyli siostra lady Winter z mężem.
Inspektor Trent westchnął głęboko, przypominając sobie przesłuchania, przeprowadzone na miejscu zbrodni. Odniósł wtedy wrażenie, że nikt nie mówi mu prawdy, albo całej prawdy...

                                                                             *

"Witam, inspektorze" powiedział uprzejmie lord  Thomas Winter. "Słyszałem wiele o pana dokonaniach, mam nadzieję, że odnajdzie pan zabójcę mojej żony..." tu głos mu lekko zadrżał, choć lord był wyjątkowo opanowanym człowiekiem.
"Zrobię co w mojej mocy. Prosiłbym pana o dokładny opis wydarzeń dzisiejszego dnia." odrzekł Trent. Rozmawiali w gabinecie lorda, przy wielkim, zabytkowym mahoniowym biurku.
"Jak pan wie, mieliśmy dzisiaj małą uroczystość rodzinną," rozpoczął lord, " urodziny mojej żony. Spotkaliśmy się w małym gronie, żona ostatnio nie czuła się zbyt dobrze i nie chciała dużego przyjęcia. O piątej zasiedliśmy do obiadu w ogrodzie. Atmosfera była bardzo miła, opowiadaliśmy różne dykteryjki, wspominaliśmy poprzednie urodziny żony, które odbyły się podczas naszej podróży do Australii na dwudziestolecie naszego ślubu. Gdy podano deser i kawę, żona powiedziała, że trochę jest zmęczona z powodu upału i że pójdzie na chwilę odpocząć w swoim ulubionym zakątku ogrodu, w różanej altanie. Pandora, jej siostra, zaproponowała, że pójdzie z nią, ale Helen powiedziała, żebyśmy sobie nie przeszkadzali i że za chwilę do nas wróci. Gdy nie było jej pół godziny, poszedłem zobaczyć, jak się czuje. Siedziała w altanie na ławce..." tu lord przerwał i głos mu się załamał. "Wyglądała, jakby się zdrzemnęła... Ale gdy podszedłem bliżej i zobaczyłem jej sine usta i ciemnoczerwone plamy na szyi, wiedziałem, że została otruta..."
"Skąd pan wiedział?? Przecież to mogło być jakieś uczulenie, alergia..." zapytał inspektor.
"Podczas naszego pobytu w Australii gościliśmy u naszego znajomego, Gordona Fletchera. Gordon zawsze interesował się różnymi truciznami, jest toksykologiem. Opowiadał nam o tajemniczej truciźnie, używanej przez Aborygenów, która daje dokładnie takie objawy, jakie zobaczyłem u mojej żony."
"Co zrobił pan potem?"
"Dotknąłem jej szyi i ręki, żeby sprawdzić puls i zacząłem wołać o pomoc. Wtedy wszyscy  przybiegli i zrobiło się ogromne zamieszanie, Pandora i Mirella zaczęły płakać, Archie i mąż Pandory próbowali je uspokajać, ja nie byłem w stanie nic zrobić, stałem jak skamieniały. Jedyny przytomny John Talbot  zawiadomił policję i pogotowie. Przyjechali bardzo szybko i dopiero wtedy zapanował jakiś spokój..."
"To, czy rzeczywiście była to trucizna, będziemy mogli potwierdzić dopiero po wszystkich badaniach, co nieco potrwa." powiedział Trent, nieco zaskoczony diagnozą lorda. który w ogóle nie dopuszczał innej przyczyny śmierci żony.  " A dlaczego ktoś miałby otruć pana żonę? Miała jakichś wrogów, grożono jej?"
"Nie, była dobrą, kochaną osobą, wszyscy ją lubili. Nic mi nie wiadomo, żeby ktoś jej groził. Chociaż..." tu lord zamyślił się na chwilę. "Jakiś miesiąc temu dostała list. który ją zdenerwował."
"Co w nim było?"
"Nie wiem, wrzuciła go do kominka. Gdy zapytałem, odpowiedziała, że to nic ważnego, list od znajomej, która chciała pożyczyć od niej pieniądze. Ale widziałem, że wyprowadziło ją to z równowagi. "
"No cóż , dziękuję panu na razie. Chciałbym teraz porozmawiać z panem Archibaldem, jeśli to możliwe."
"Oczywiście, zaraz panu go tu przyślę."