Czacza czar

Czacz to średniej wielkości wieś w południowo-zachodniej Wielkopolsce, przy drodze S-5 z Poznania do Wrocławia. Wieś dłuższa, niż szersza, ale poza tym niczym szczególnym się nie wyróżnia. Ani brzydka, ani ładna. Nikt postronny nigdy nie usłyszałby o Czaczu, gdyby nie jego specyfika. Otóż wiele lat temu (jakieś 15? 20?) Czacz zamienił się w gigantyczne targowisko rzeczy używanych (miejscowi mówią "używki"), second hand, pchli jarmark, giełdę staroci, jak kto woli. Bo i znaleźć tam można wszystko: i starocie, i nowocie, i ciuchy (słabe), i rowery, i motocykle i wszelkie inne bajery. Tłumy snują się od domu do domu, od obory do obory, od hali, do hali. Samochodu nie ma gdzie postawić, bo można tylko po jednej stronie ulicy. Ma swoją fiestę i policja. Sobotnio-niedzielne żniwa, bo wtedy jest tam najwięcej ludzi. Zamiast pozwolić na parkowanie także z drugiej strony ulicy, co nie zmieniłoby niczego, panowie chodzą i kasują. Mało tego! Co poniektórzy niegdysiejsi rolnicy nie w ciemię bici, szybciutko swoje gumna przekształcili w słono płatne parkingi. Cóż - bóg rynek i bogini koniunktura.
15 czy 20 lat temu Czacz był kameralnym jarmarczkiem. Ot, kilka obórek, stodół i gumienek ledwo, przekształciło się w punkty sprzedaży. Było chędogo i przaśnie. A i ceny były wtedy przyjemne. Za złotówkę (dosłownie!) można było nabyć różne atrakcyjne dobra. Dzisiejszy Czacz to rozbuchany kapitalizm w lekko wymiętym wydaniu. Brud i smród pozostał, zmieniły się tylko ceny i skala. We wsi nie ma już chyba ani jednego, "czynnego" rolnika. Wszystkie obórki, obory, stodoły, garaże i szopki przekształciły się w salony sprzedaży. Dobudowano dziesiątki obrzydliwych hal wyglądających jak skrzyżowanie foliowego tunelu z betonowym bunkrem. Latem można tam zdechnąć z gorąca, zimą wręcz przeciwnie. Personel urzęduje w budkach obitych starą wykładziną dywanową, usytuowanych wewnątrz hal. Wygląda to dziwacznie i pokracznie, ale w środku jest ciepło, fusiata kawa paruje w szklankach, dym z papierochów snuje się gęsto i obowiązkowo jest telewizor, albo (częściej) odtwarzacz z muzyką disco-polo na cały regulator. To zimą. Latem życie towarzyskie antykwariuszy kwitnie na zewnątrz - na mebelkach przeznaczonych na sprzedaż. Obok krzesełka stoi piwko (żeby dyskretniej było), a bywa, że i kiełbacha na grillu skwierczy. Coraz częściej właściciel (czytaj: dawny rolnik, lub ktoś, kto wynajmuje od rolnika obórkę), zatrudnia siły w postaci wyfiokowanych panienek - wiadomo, cała Polska, a podobno i zagranica zjeżdża do Czacza, to czujnym trza być. Zmienił się asortyment, zmieniły się też ceny. Nie ma już okazji za złotówkę. Niegdysiejszą złotówkę zastąpiła dyszka. Za dyszkę już coś tam można wyszperać, chociaż trzeba się napracować, albo trzeba mieć oko. Ja mam. Ale o tym potem. Każdy rolnik w Czaczu z dnia na dzień został antykwariuszem i wydaje mu się, że się zna. Wygląda to tak, że prawdziwy, stary przedmiot uważa za śmieć, autentykiem i ucieleśnieniem piękna jest dla niego ordynarnie podrobiony, złoty tron w stylu pożal-się-Boże. I tu należy węszyć, bezlitośnie i cynicznie wykorzystywać ignorancję antykwariusza, bo perełki się trafiają, chociaż rzadko.A za ignorancję się płaci. Rolniku, było stosowne kursa pokończyć!
Szerokim łukiem omijam rzeszę aroganckich cwaniaków, których unikam jak ognia (pierwsze hale, na wjeździe po lewej). Ci z kolei liznęli trochę niemieckiego/holenderskiego świata garażowych wyprzedaży oraz internetu i jeśli trafi się coś, co wygląda na stare, albo takie jest, chociaż niekoniecznie ma wielką wartość, to kosztuje jak jajko Faberge. Ci antykwariusze charakteryzują się tym, że już się "wyżarli", wyczuwam w nich lekką pogardę dla motłochu. W swoich halach mają wypasione biało-złote sypialnie w stylu empire, skórzane "wypoczynki", kredensy wyglądające jak katafalki. Na drobnicy im nie zależy.
Krótko mówiąc, w Czaczu jest wszystko. I w towarze i w czynniku ludzkim - po obu stronach "lady". Bardzo trzeba uważać na ceny, bo bywa, że są wyższe, niż w sklepie. I trzeba się targować - wiadomo. Najlepszy na Czacz jest weekend - w piątki zjeżdża świeży towarek. W pozostałe dni tygodnia większość "salonów" jest pozamykana.
Od czasu do czasu bywam w Czaczu, mam blisko, niestety. Zdarza się, że mnie wkurzy chamstwem i arogancją antykwariuszy, brud tam panuje, ruja i poróbstwo, to bojkotuję, ale potem mi przechodzi. Dziewięćdziesiąt procent gratów i durnostojek w domu pochodzi stamtąd. Odbywało się to stopniowo, latami. Trzeba dać sobie czas i uzbroić się w cierpliwość. Nie załatwi się tego jednym, czy dwoma wyjazdami. To zależy zresztą od tego, kto i czego szuka. Pomijam fakt, że po 2 godzinach chodzenia ma się absolutnie dość - od nadmiaru bodźców może rozboleć głowa.
Byłam tam w ubiegłą niedzielę, co ilustruję poniższymi zdjęciami. Sama w to nie wierzę, ale trafiło się to i owo za złotówkę, jak 20 lat temu! I ostrzegam, zdjęć jest bardzo dużo.

W drodze do Czacza. To są pierdyliony dzikich gęsi

To już Czacz

Jeden z "ciągów handlowych"

Ten sam ciąg

Złoty tron

Kto pamięta tego pana?

Jest i RESTAURACJA, gdyby ktoś zgłodniał

Magazyn?

To jest moje ulubione miejsce

Żaglowiec miał przynajmniej 2 metry długości!

Fajny, dębowy kufer, tak duży, że spokojnie mógłby robić za trumienkę. Dla mnie na pewno. Z wyprostowanymi nogami!

Wałek do malowania szlaczków

Ktoś potrzebuje stację Drogi Krzyżowej? Jest piękna i kosztowała 2500 o ile dobrze pamiętam

Albo zbroję?

Tu też lubię gmerać. Ilość naczyń przyprawia o zawrót głowy. I ZAWSZE najświeższy repertuar disco-polo

Biedermeierowski kwietnik

Kompletny konfesjonał, są nawet klęczniki z poduchami z boku i ryczka, coby księdzu mógł sobie stopy oprzeć

Lalki dla Mnemo, na pewno coś by tu znalazła!

GALERIA Czacz, nie myślcie sobie! I bar wc!

Fajny bruk! Drzwi do domu mamy lepsze, niż te żółte! Nasze już dawno odrapane z 4 warstw farby "orzech średni"

Oryginalna i pomysłowa nazwa...

To już moje trofeum. Za dyszkę. Duży jest. Jakieś 70 x 60 cm

Filiżanki za 1 złoty (!) sztuka, mam 5.

Talerzyki deserowe, też po 1 zł. Niestety, tylko 3

Duże talerze, po 1 zł sztuka, mam 4

To mają po drugiej stronie i talerze, i filiżanki. Wyguglałam, że to jakieś dizajnerskie studio graficzne

Placówka z 1947 roku, taka ciekawostka

A to śpiewnik z francuskimi pieśniami na każdą okoliczność. Śpiewnik podzielony jest na dziedziny

Tu np. piosenki o morzu

A tu o pracy. Wszystkie 3 książki za 5 zł

A to kuweta dla moich kociaczków, kryta, jak widać, z filtrami. Niezbyt widać ślady użytkowania. 20 zł.

I to z Czacza byłoby tyle. Wizytę uważam za owocną. A, i jeszcze dywan kupiliśmy, taki jak zwykle, duży, z palmowego włókna - wygląda trochę jak kokosowa wycieraczka. Nówka sztuka, kapkę nadpruty z jednej strony, która pójdzie pod kanapę. Poprzedni dywan zwierzaki już stetrały, więc jest jak znalazł na wymianę. 50 zeta.