Kto chowa głowę w piasek?

Do popełnienia niniejszego tekstu natchnął mnie nasz blogowy rodzynek, Zmęczony (dziękuję!). W sam raz na Dzień Kobiet! Temat to arcyważny i chociaż trudno w to uwierzyć, dla niektórych tabu! Chodzi mi mianowicie o mammografię, którą regularnie trzeba robić po 45 roku życia, chociaż, niestety, coraz częściej rak piersi dotyczy także bardzo młodych kobiet. Sama poddaję się mammografii w przepisowych terminach, zaznaczam od razu. Są jednak kobiety, które stosują taktykę strusia, chowają głowę w piasek, bo "wolą nie wiedzieć"! I nie są to kobiety ani proste, ani zacofane, ani niewykształcone. Nie mieści mi się to w głowie. Co to znaczy "wolę nie wiedzieć"? Dla mnie znaczy to "wolę umrzeć". A przecież rak piersi "złapany" w porę jest na ogół wyleczalny! Podkreślam "na ogół", bo przecież zdarza się też inaczej. Nie pojmuję jednak, że można sobie świadomie odebrać szansę!
Kiedy ostatnio byłam u ginekologa, ten poprosił o pokazanie piersi. Wyraziłam swoje lekkie (pozytywne) zdziwienie, bo to wcale nie jest oczywiste, że ginekolog z własnej woli bada piersi, chociaż powinno być. Onże odparł był, że zdziwiłabym się, ile kobiet nie życzy sobie, aby je ktoś (?) MACAŁ!
Założę się, że każda z Was ma w swoim otoczeniu kogoś, kto "woli nie wiedzieć". Bo ja mam, przynajmniej dwie takie koleżanki. Mądre, energiczne, wykształcone. Nic do nich nie dociera, kompletnie nic! Nie, bo nie. Padają jeszcze argumenty w rodzaju: jakby co, za nic nie pozwolę obciąć sobie piersi. Mówię wtedy, że - jakby co - tak od razu się nie umiera, trzeba przedtem przebyć ocean cierpienia. Nie mówiąc o kosztach. A przecież bywa i tak, że małe zmiany da się usunąć i amputacja wcale nie jest konieczna. Aż się wstydzę mówić o takiej oczywistości, że mammografia jest absolutnie bezbolesna. Ciekawe, że np. przed depilacją okolic bikini, chociaż jest okropnie bolesna, jakoś żadna się specjalnie nie wzbrania, że o zastrzykach z botoksu, które do przyjemnych nie należą, nie wspomnę. Ani o operacjach plastycznych.
Mammografia jest akurat dostępna i nie ma z tym problemu, proszą wręcz, abyśmy przyszły. Nie ma kolejek, umawiam się telefonicznie na godzinę, przychodzę i w ciągu 10 minut wychodzę - służę namiarami. Kiedy robiłam ją ostatni raz (mój termin znów nadszedł), dostałam w nagrodę lnianą torbę na zakupy! Za to, że przyszłam! Mammograf stoi pustym kursem!
Inną sprawą jest dostęp do dobrego sprzętu. To bardzo ważne. Mammobusy bywają różne i nie bardzo im wierzę. Jednak można zrobić rozeznanie pośród znajomych Królika i dojechać, gdzie trzeba. Ja jadę 70 kilometrów. Raz na trzy lata korona z głowy mi nie spadnie. Robię to dla siebie.
I jeszcze samobadanie. Uważam, że jest ono samouspokajaniem się. Nie każda z nas robi to dobrze, poza tym małych zmian nie wymaca. Samobadanie po trzykroć tak, jednak wspomagane mammografią.
Mówić mi tu zaraz, której termin omsknął się o 5 lat?
Nie mam stosownych zdjęć, bo i skąd. Ale mam kolor różowy jak wstążeczka zwinięta w niepełną ósemkę.