Jak to z łabądkiem było...

Mam dla Was kąsek ornitologiczny, jak to w Kurniku. Przeczytałam go wczoraj i takie zrobił na mnie wrażenie, że poprosiłam o pozwolenie na publikację tutaj. Pewna moja wirtualna znajoma mieszka o rzut beretem, za miedzą, prawie jak Kinga Lawendowa. Z racji pracy w pobliskim instytucie badawczym na terenie dawnej posiadłości hrabiego Chłapowskiego, ma z tego tytułu różne doświadczenia. Poniższe to jedno z nich. Popłakaliśmy się z Ognio ze śmiechu. Poza tym ta historia jest pouczająca i kto wie, może się kiedyś przydać...

*

Z łabędziem to było tak! Chłop ze wsi siedział za gwałt, wyszedł i wrócić planował na społeczeństwa łono, no ale się robić nie chciało. Kradł i handlował czym popadło. Przyniósł onegdaj do naszego domu łabędzia w ramach wymiany na trunek. Nie było nas w domu, bo to czas wakacyjny był, ale pomieszkiwał u nas kolega - bardzo fajny facet, dziś zawodowo się zajmujący ochroną przyrody. Zamiast wezwać jakieś służby, pochylił się nad nieszczęśnikiem i odrzekł, że w interes nie wchodzi, bo pół życia w Anglii spędził i podobno angole gadajum, że łabędź łykowaty jest, a on i tak wegetarianin, więc i po co mu.... No i nasz gwałciciel poszedł szukać szczęścia dalej... Jak wróciłam i się o sprawie dowiedziałam, zrobiłam we wsi dochodzenie i wychodziło, że dobrobyt w zagrodzie jest i nikt się na dziczyznę nie skusił. Pomyślałam zatem, że chłop sam go zjadł i polazłam do jego bratowej, którą troszkę znałam i która z nim mieszkała. Wiedzieć trzeba, że to była jedyna we wsi rodzina posiadająca ostatni we wsi wychodek - taki rasowy z serduszkiem - to mnie chyba zainspirowało potem :). Marzena, bo tak miała panna na imię... zaklinała się na wszelkie świętości, że ona tego łabędzie nie jadła! Bóg broń! Ale oskubała, wypatroszyła i przyrządziła jak porządna pani domu. Wkurzyłam się! Powiedziałam co o tym myślę, ale nagle, nie planowałam tego, nie zastanawiałam się na tym, ot tak w pierwszej rozmowie z nią przyszedł mi do łba chytry pomysł. Powiedziałam jej, że nasza Stacja Badawcza bierze udział w bardzo poważnych europejskich badaniach naukowych nad populacją łabędzi w Europie. Że mamy super sprzęt, nadajniki, radary, skanery, gps...No i że ten zjedzony łabędź miał taki nadajnik właśnie, .... no krótko mówiąc, że ów nadajnik pika i pika nam na mapach i wszytko wskazuje, że ten łabędź nadal przebywa na terenie ich działki. Rozrysowałam jej nawet jak to pikanie wygląda... jak pulsuje na mapie w TYM miejscu. Ale była jazda! wybrali szambo... oczywiście nigdy tego do tej pory nie robili... ot kopali nową dziurę jak się stara kończyła... i pytali z lękiem... yyyy pika jeszcze?? Pika, a jakże! Potem wpadli na trop, że może nadajnik jest w kompoście razem z piórami... no ale pikało nadal... kilka lat się tak z nimi bawiłam. Potem mówiłam, że czasem pika, a czasem nie pika - że nie wiemy jak to zinterpretować naukowo :) No i oni sami wpadli na pomysł, że widocznie nadajnik utknął w ciele jednego z członków rodziny. I jak on w domu to pika, a jak nie, to nie pika, bo zasięgu brak.

fot. Ognio

fot. Ognio

PS. Zakładka z wyrzutkami pt. "Wyrzuta" zrobiona! Zaglądajcie!