Bardzo długi post z zawiłym rozwiązaniem sensacyjnej zagadki

Noc była ciemna, choć oko wykol. Wiszące nisko czarne chmury zasłaniały księżyc. Mgła tłumiła wszelkie odgłosy z wyjątkiem ponurego wycia dobiegającego z pobliskiego bagniska. Ludzie mówili, że to zawodzenie utopionych w nim kochanków, którzy przed laty uciekając przed gniewem srogich ojców, pośród  oczeretów znaleźli wieczne schronienie. Legenda głosi, że ich dusze może uwolnić śmiałek, który z najpiękniejszym kiczem pod pachą uda się na moczary dokładnie o północy. Śmiałek ów, pokłoniwszy się duchom uwięzionych kochanków wypowiedzieć musi następujące słowa: Dzika kuro, dzika kuro, dzika kuro przybywaj! Oddawszy pokłon czterem stronom świata, Słońcu i Księżycowi, kicz zostawiwszy na rozstaju dróg, kędy wędrowiec zbłąkany jeno zobaczyć go może, śmiałek niechaj na grzędzie zasiędzie i czeka na zrządzenie losu. Dzika kura nie czeka na zbłąkanego wędrowca, przybywa z trzepotem piór i oto, co na rozstaju dróg znajduje:

Numer 1 i ilustrujący go wierszyk:

Kicz, kiczowi jest nierówny,

Czasem bywa ekskluzywny,

Bawi swoim obrzydlistwem,

Igra z człowieka jestestwem.

A ten bucik - bez dysputy,

Ćwiczy na człowieku rzuty.

I przewraca i wywraca

I ze smaku osieraca.

Ale zdobi półki wnętrze,

Choć się z nim niezwykle męczę.

Przebył morza, oceany.

Zasługuje na peany!

Numer 2 (bez wierszyka):

Numer 3 oraz stosowny wierszyk:

Maryjki z plastiku,
w świętych miejscach, na straganach ich bez liku.
Te w domu, przywiezione lat temu wiele,
jako pamiątka dawnych czasów - są, stoją, trwają,
może dłużej niż w jakimś kościele.

Numer 4 (bez wierszyka):

Numer 5 i wierszyk:

Oto stroik wielobranżowy
doskonały zarówno na grobowiec, jak i na stół - dla żony ;)

Numer 6 oraz ilustracja wierszem:

 Anioł Stróż, a może Anielica,
latami trwa z dziećmi ...

O, jakże spokojne ich lica ...

Numer 7 z wierszykiem:

Kotki - wiecznie małe.
Jabłka - wiecznie trwałe.
Muchy - wiecznie żywe.

Numer 8 oraz poemat:

Czy łabądek to czy gąska,

O miłości jeno kląska.

Numer 9 z dwuwierszem na zdjęciu:

Numer 10 i wierszyk na zdjęciu:

Numer 11 z wierszykiem pod spodem (nie dało się go przenieść, bo jest na zdjęciu):

Numer 12 z poezją na zdjęciu:

Numer 13 oraz strofki:

Kiedy tęsknie szukasz kiczu, na procesję idź w Łowiczu,

lub w ogrodzie miej gliniane krasnoludki.

Lub wyhaftuj se makatki, tak jak babki oraz matki,

  powieś w kuchni, a osiągniesz kicz malutki.

Numer 14 (z wierszykiem na zdjęciu):

Numer 15 (bez wierszyka):

Numer 16 i wiersz:

Bajka z morałem starym, jak świat, czyli "nie czyń drugiemu, co tobie nie miłe".

Na strychu w pobliżu książek

Płakała panna bez rączek.

-Gdzież są twe ręce, dzieweczko?!

-Zostały z lubym nad rzeczką.

-Gdzież są twe szaty, dziecino?!

-Walają się pod tarniną.

-Splotę swe włosy w kędziorek

Pochwycę w zęby toporek

Pomoże jasne słoneczko

Dokonać zemsty nad rzeczką.

 

Numer 17 (bez wierszyka):

Numer 18 (bez wierszyka):

Numer 19 i wiersz:

Kitsch odzyskany

Kiczowatych obrazków szukać nam kazano.

Kiczowate wierszyki wymyślać  zadano,

by w ten sposób poezji ducha tu ożywić.

Że brzmi kiczowato, nie ma się co dziwić.

Kicz to nasze motto teraz jest w Kurniku.

Kicz drodzy czytelnicy, kicz dziś na świeczniku!

Kicz  odzyskany spod biurek, zza szaf,

 z czeluści strychowych wychodzi na świat,

Nimfy, odaliski, amorki, krasnale

Pokazujcie wszystko, nie wstydźcie się wcale!

 

Dla większej jasności: to są świeczniki z szyjek od butelek!

 Numer 20: wyjątkowo obejmuje wszystkie trzy poniższe zdjęcia, bo to ta sama szopka, a towarzyszy jej wiersz następujący:

Wielbiłem go skrycie

Całe moje życie

coming out’u pora

wiem z telewizora

przyszła teraz właśnie

Plastik kocham, plastik wielbię

Plastik już umieszczam wszędzie

Plastik tu i plastik tam

Ja z plastiku wszystko mam

Okna i drzwi plastikowe

I panele podłogowe

 I dywany  i obrusy

Plastikowy w oknie kwiat

Wszystko co gra w mojej duszy

Plastikowy cały świat

A do tego też wszystkiego

Plastikowa szopkę mam

I Maryjke i Józefa i anioła anielskiego

Plastikowy jest też i Jezusek sam

Nawet wielbłąd i barany

Są z plastiku wykonane

Plastikowy zawrót głowy

Gładki czysty kolorowy

I do tego się nie niszczy

A wieczorem świeci, błyszczy

Zazdroszczą mi wszyscy

Szopka gra, tańczy i świeci!

 Numer 21(bez wiersza):

św. Michał wg Indian peruwiańskich z wielką giwerą

Numer 22 (bez wierszyka):

Numer 23 (z wierszykiem na zdjęciu):

A na koniec i na deser, poza konkursem, oto co w rzeczonej sprawie pisze Pacjan z Barcelony:

Kicz

Nad kiczem się głowiły tęgie już umysły.

Skąd się słowo wzięło dumali lingwiści.

Zapisali dziesiątki stron filozofowie.

Co powymyślali nie zmieści się w głowie.

Z nadreńskiego  dialektu wywodzi się kicz,

głoszą jedni, a drudzy cóż powiedzieć  mogli?

A drudzy zaś w angielskim słowie szkic,*

 upatrują znów kiczowej etymologii.

Ze szwabskiego kicz ten wyrasta jak nic.

Trzeci głos zabierają  mądrale,

bo  w tym dialekcie to właśnie Kicz

 oznacza także  schlechte Holzware**

Po filozofach na psychologów już czas.

Ci również kiczem niezwykle przejęci,

z ksiąg wydobywają kiczu sens dla mas,

z pomocą socjologów w poszukiwania  zajęci.

Aż tu  zjawia się Abraham Moles,

by z verkitschen*** co brzmi całkiem ładnie

w  swej pracy  „ Psychologie du Kitsch”

pochodzenie kiczu wywodzić dosadnie.

Cóż ma więc znaczyć słówko  to,

co się nam z niczym nie rymuje,

 to jidyszowe słowo- klucz?

To  wcisnąć komuś coś, czego nie potrzebuje

 

*Etymologia słowa Kitsch nie jest do końca jasna. Za F. Avenariusem (artykuł w „Kunstwart“, Rocznik 33 : "Es ist ja klar, dass es mit dem englischen 'sketch' und unserem „Skizze“  und skizzieren zusammen hängt. Zufällig weiß ich aus eigener Erinnerung noch rechtdeutlich, wie das Wort aufkam. Im Anfang der achtzigerJahre war's, und in München”);  tu można słowo o Nim przeczytać, ale nie ma tego wiele: http://pl.wikipedia.org/wiki/Ferdinand_Avenarius ) przyjęto, że wywodzi się z angielskiego terminu sketch (niem. Skizze). Na początku dwudziestego wieku  rzeczywiście i handlarze dziełami sztuki (profesja lepiej brzmiąca pod nazwą marszandzi), i malarze nazywali szkicami (potem im „s” w nagłosie zniknęło i zamieniło się słowo w die Kitsche w pluralis) malunki dla szerokiej i niewymagającej publiczności, tanio sprzedawane lub niedrogie „dzieła” - pamiątki dla angielskich i amerykańskich turystów. W niemieckim języku potocznym funkcjonowały terminy oznaczające złą robotę, coś byle jak poskładanego do kupy:

W schwabskim Kitsch oznacza „Holzabfälle, schlechte Holzware“ , czyli jakieś drewniane odpadki lub jakieś źle wykonane przedmioty drewniane.

w Nadrenii kitschen „oberflächlich an einem Holzstück herumschneiden, kraftlos und nicht regelrecht abhauen, Kerben mit schartigem Messer machen“  - tu też tematyka drewniana tyle, że chodzi o czasownik, który znaczy ni mniej, ni więcej tylko byle jak obrabiać, strugać drewno.

**marne wyroby z drewna; niechlujne obrabianie, struganie drewna

*** Według Abrahama Moles’a, w monografii poświęconej zjawisku kiczu (Psychologie du Kitsch, Paris, Denoël, 1977, Kicz, czyli sztuka szczęścia, Warszawa, 1978), termin narodził się w Monachium około roku 1860 roku. Niemieckie wyrażenie potoczne kitschen – o czym było wyżej - oznacza robić coś byle jak, jidyszowe verkitschen natomiast to kombinować, wciskać komuś jakieś dziadostwo, coś czego nie potrzebuje i nie zamawiał, lub coś zamiast tego, co zamawiał. (tyle Pacjan)

  

I w kwestii formalnej: kolejność zdjęć jest przypadkowa, nie ma ona żadnego znaczenia w sprawie. Dla większej demokracji głosujemy anonimowo (sonda na pasku po prawej) na kiczyk, nie na osobę, która go przysłała. Przepiękne wierszyki ilustrują obrazy (nie odwrotnie!), są miłym dodatkiem i nie są kryterium oceny. Nie każdy wszak rymować potrafi, a to przecież tylko zabawa. Głosowanie trwa do do północy, 17 stycznia. Nagrody czekają.

Mamy nadzieję, że nikogo, ani niczego nie przeoczyłyśmy. Gdyby tak się zdarzyło, o wybaczenie upraszamy i rekompensować będziemy.