Z torebusią przez wieki

Damska torebka - w niektórych kręgach torebusią zwana  - ma zaskakująco krótką historię. 

Pierwowzór pojawił się dopiero w XVII wieku i przybrał naonczas formę woreczka-sakiewki skrzyżowanego z czymś w rodzaju kieszeni, w której damy nosiły datki dla biednych. Przywiązywały sobie owe sakiewki pod sukniami i halkami. Światło dzienne torebusie ujrzały dopiero po Rewolucji Francuskiej, u schyłku XVIII wieku. Ówczesne kobiety zrzuciły z siebie parę warstw odzienia i nie miały do czego przywiązywać sakiewek. A stawały się z czasem coraz piękniejsze (sakiewki), coraz bardziej wyszukane i coraz kosztowniejsze. Nie wiadomo dlaczego kobieta z torebusią była wówczas obiektem męskich drwin. Chyba dlatego, że faceci w kwestii mody zawsze byli trochę konserwatywni. Tak więc  torebusia w formie sakiewki zyskała nazwę ridicule, czyli śmiechotka (w moim wolnym przekładzie). Od tego momentu śmiechotki rosły w siłę i urodę. Były haftowane, wysadzane drogimi kamieniami, szyte z drogich tkanin i przybierały coraz wymyślniejsze kształty. Krótko mówiąc – ten się śmieje, kto się śmieje ostatni!

XIX wiek przybliżył śmiechotkę do tego, czym jest torebusia dzisiaj. Pojawiły się pierwsze torby skórzane na podręczne drobiazgi i większe – podróżne. No i zaczęło się! Istniejące już wtedy domy mody zwietrzyły koniunkturę  i po dziś dzień prześcigają się w fasonach, kolorach i cenach. Torebka stała się czymś, bez czego nie wyobraża sobie życia większość kobiet. Ja do nich należę. Bez torebki (i kolczyków) jestem goła i bezradna, a nawet marznę. Fajna torebka budzi we mnie dreszcz pożądania . Aktualnie mam jedną na oku i zastanawiam się, jak nakierować na nią Mikołaja, po naszymu Gwiazdora, zanim ktoś mi ją sprzątnie sprzed nosa.

Torebusie doczekały się nawet własnej filozofii:

* maleńka, ale bardzo wypchana torebka, w towarzystwie kilku dużych siatek na zakupy, dowodzi braku wyobraźni i przewidywania

 * duża torba, noszona zawsze i wszędzie, w której można znaleźć prawie wszystko, świadczy o skłonności do pesymizmu, braku zaufania do siebie samej i do życia. Do pozytywnych cech można zaliczyć silnie rozwiniętą ostrożność

*torebki w żywych, jaskrawych kolorach noszą zwykle kobiety z fantazją, ale nieco lekkomyślne. Tymczasem skórkę zdecydowanie wolą kobiety silne, pewne siebie, zdolne do głębokich i trwałych uczuć

zamiłowanie do częstej zmiany torebek, kupowanie większej ich liczby, wskazuje na niestabilność psychiczną oraz brak sprecyzowanych poglądów

*strzeżcie się kobiet starannie uczesanych, a także ubranych estetycznie, których torebki są jednak zniszczone, lub poplamione. Zazwyczaj bywają one irytująco nielogiczne i niekonsekwentne. Mimo pozorów, lubią wszystko odkładać na potem (kobieta.interia.pl)

Pasuję do wszystkich kategorii z wyjątkiem tej o torebkach poplamionych i zniszczonych.

Oto moje torebusie - te, które się zmieściły, hrehrehre:

  Jeszcze jedna moja torebusia - z lumpeksu, za 2 złote. Na rysunku się nie zmieściła:

Pierwsza przysłała swoje torbiszcze Marija:

I jeszcze zdjęcie mojej torebusi, bo kiedyś jednak takowe nosiłam ;)) Ta jest duża ze skóry więc jak dla mnie tania nie była, a że mi się bardzo podobała kupiłam ją za nagrodę jaką dostałam z okazji dnia nauczyciela. Teraz już jej nie noszę, bo za ciężka jest jak dla mnie. Wisi na przedpokoju na drzwiach szafy i pełni bardzo ważną funkcję przechowalni apaszek i rękawiczek :)) 

 Druga jest Ewa2

 :

To może niekoniecznie klasyczne torebki, ale kiedyś pełniły taką funkcję. Parę lat temu była moda na takie haftowane torebki. Nie było mnie stać, więc kupiłam torbę na zakupy w ciucholandzie i sobie wyszyłam. Była ze mną na cudownych wakacjach.

Druga to też wymóg chwili. Jechałam do Wrocławia na spotkanie blogowe i trzeba było mieć coś dużego i wygodnego. Torba kupiona w takim samym miejscu, którą ożywiłam naszywkami. To był mój znak rozpoznawczy.

Malutka torebusia jest wbrew pozorom pojemna. Resztę też chyba narysuję. Zabytkowe gdzieś zginęły.

Tupai:

Moje torby. Jasna letnia z przedłużonym sezonem użytkowania. Lenistwo nie pozwala mi na przeniesienie do jakiejś...torby zimowej. Torba większa- to torba urzędowa. Jak już muszę w większą cywilizację uderzyć. A "nereczka"- na spacerki z psami :)

Opakowanej:

bambusowa walizeczka na papiery, jak chodzilam z
papierami...jeszcze mam druga, mniejsza. z Chin przyjechali ;)

torebusia na klodeczke. kluczyk zgubilam i znalazlam. sztywna
dosc.

aksamit plus brelanty wieczorowe. szara

Miki. Całe dwie!

Ta czarna to mojej Mamy, lata 40-te lub 50-te, ale raczej wcześniejsza. Skórka jest mięciutka i pięknie wyprawiona. W środku rozczula mnie kieszonka na szminkę... Uchwyt krótki, do noszenia na łokciu:)) Może ona nawet sprzed wojny? Nie mam pojęcia...

Torebka w kwiaty to nowy nabytek, od Opakowanej!!! Jest śliczna, radosna i z .... ceraty:)))