Freta Garbo

Wiem, że czekacie na wieści o Łatce. Ja też czekałam, aż negocjacje dobiegną końca, bo to nie były zwykłe negocjacje. To były negocjacje miłosne pomiędzy M-moją Córką, potencjalną panią Łatki, a M-tymczasowym Panem Łatki. Stało się to, czego się obawiałam. Moja Córka M. wyjechała na kilka dni - Łatka czekała na jej powrót u M., czyli Pana Tymczasa, który zakochał się Łatce bez pamięci. Wcale mu się nie dziwię, bo ta sunia to kwintesencja miłości. Nie mogę zapomnieć jej oczu i tego, jak strasznie dygotała ze strachu. Serce mi się kroiło na myśl o tym, że za kilka dni znów trzeba będzie poddać ją próbie. Nigdy się nie dowiemy, jakim cudem to słodkie, wrażliwe maleństwo przetrwało rok zdane właściwie tylko na siebie. To, że ktoś od czasu do czasu podrzucał jej coś do jedzenia to przecież kropla w morzu. Łatka była chudziutka, ważyła tylko 3,5 kilo! Można było policzyć wszystkie kosteczki. Jest mała, ale nie aż tak! Mój kot Czajnik, który nie jest wcale rosłym kotem waży ponad 4,5 kilo!
No i stało się. Łatka całą sobą przylgnęła do Pana M. I vice versa. To pierwszy stały punkt w jej życiu - nie wiem, czy w całym, w ostatnim roku na pewno. Jeśli ktoś ją po prostu porzucił, można domniemywać, że nigdy nie była specjalnie hołubiona. Moja Córka M. oraz jej partner po długiej walce wewnętrznej i jeszcze dłuższych dyskusjach zdecydowali się Łatkę zostawić tam, gdzie już znalazła miłość i Dom, nie narażać jej na kolejny ból rozstania i strach. Zresztą oddaję głos samemu Panu Tymczasowi, odtąd zwanym Panem M.:

 "Ten dzień, gdy zapadła decyzja o tym, że Łatka, przemianowana na
Fretkę (vel. Fretę Garbo) to jeden z tych momentów, które pamięta się
przez całe życie. Miałem już do czynienia z pieskami, którymi
zajmowałem się na zasadzie domu tymczasowego, ale po raz pierwszy
złamałem podstawową zasadę tymczasu - zakochałem się w swoim
czworonożnym gościu. Z miłością, jak wiadomo, można próbować walczyć,
ale niewielu osobom udaje się ją pokonać. Nie byłem wyjątkiem i
poległem :)
Fretka zostaje. Nie spotkałem dotychczas równie wrażliwego i
delikatnego psa. Wyobrażam sobie, że jej życie do ostatnich kilku dni
przebiegało raczej pod znakiem przeganiania maleńkiej suczki z kąta w
kąt. Frecia dopiero uczy się, że człowiek może ją pokochać. Na każdą
chwilę uwagi jej poświęconej reaguje radością i oddaniem. Nie będzie
chyba przesadą jeżeli napiszę, że psinka odwzajemniła moją miłość i z
wielkim zapałem broni mnie przed odwiedzającymi mnie gośćmi.
Maleńka ma drobny problem z uległością wobec innych piesków, ale
pewnie wynika to z tego, że jest naprawdę niewielka i w swoim stadzie
musiała być na szarym końcu psiej hierarchii.
Za nami już psie zakupy, a przed nami jeszcze kilka psich zabiegów,
ale z każdym dniem Fretka czuje się coraz pewniej, wiedząc, że może
liczyć już nie tylko na ciepły kącik pod kołdrą (gdzie z wielką
lubością drzemie), pełną miskę, ale i na swojego człowieka.
Oczywiście nie byłoby to możliwe, gdyby nie pomoc wielu wspaniałych
ludzi, którym w imieniu panny Fretki oraz swoim dziękuję. Jesteście
wspaniali!"

Są i najaktualniejsze zdjęcia, które pokazuję z szaleńczą radością, bo widzę na nich zupełnie inne oczy!

Wiem już, co czuje Gosianka znajdując domy swoim tymczaskom. Łatka jest jakby trochę moja. Ja znalazłam jej historię u Damakier (Damo, moja Córka M. powinna chyba zamienić się na medal z Panem M.?), ja wysłałam zdjęcie Córce, ja pojechałam po Łatkę...

Trochę mi żal, że Łatka tam, a nie tu, ale patrzę na zdjęcia i bardziej się cieszę, niż żałuję. Jest szczęśliwa ze swoim Panem M.

Skoro o szczęśliwych zwierzętach mowa:

 

 

Jeśli zasadzę się tam, na tym stoliku...

O, idzie...

Jest!

 

No, udało się go trochę skubnąć!

Takie tam igraszki

 

Będę w kontakcie z Panem M. i w miarę możliwości będę Wam pokazywać bieżące zdjęcia.

I jeszcze uwaga: Zostało TYLKO 5 kalendarzy: 3 Białe Kury i 2 Piękne Koty! Najostatniejsze! Proszę pisać bialakura527@wp.pl