Ślubny czwarty i ostatni!

Nie ma wyjścia, no nie ma! Zdjęcie przysłała BDB, a czekamy też na CzeKo, to i zrobił nam się ślubny post co najmniej dwudziestolecia! Ania nie mogła dostać się do Kurnika, może uda się dzisiaj. Aniu, ślij co masz mailem na 3babyzwozu@gmail.com
Niespodziewanie prezentacja ślubnych zdjęć przerodziła się w dyskusję o życiu w ogóle, damsko-męskim w szczególności. Przywołałyśmy wspomnienia, niejedna z nas łezkę uroniła nad pudłem ze zdjęciami. Dowiedziałyśmy się o sobie tego i owego, kto, z kim, jak długo i dlaczego. Różnie toczyły się nasze małżeńskie losy. Cudownie, dobrze, gorzej, źle, różnie - jak to w życiu. W momencie ślubu nikt nie zakłada przecież, że coś pójdzie nie tak. Życie weryfikuje nasze wybory czasem w okrutny i bolesny sposób. Nie uważam, że tego rodzaju przeżycia kogokolwiek umacniają - żaden ból, czy to psychiczny, czy fizyczny niczemu nie służy. No ale jest integralną częścią naszej egzystencji na tym padole. Ważne jest to, że mimo różnych życiowych zawirowań jesteśmy tu i teraz - nie wiem, czy lepsze i silniejsze - na pewno inne. I tego się trzymajmy! Ja tam wolę siebie dzisiejszą chociaż parę rzeczy sprzed lat zostawiłabym jak były...
Zdjęcia zamieszczam tym razem od końca. Zawsze można zejść niżej i się ponapawać.

Moje prawie ślubne! A na pewno młode!

Orszulka!
Slub bralismy pieknego deszczowego sierpniowego dnia majac po 24 lata :)
Reszte niech sobie Szfyskie ogladajace to zdjecie same dopowiedza :)

Jest i CzeKo:

Niestety nie mam żadnej super historii. Sukienka kupiona na allegro, w porównaniu do tych z salonu, to za parę groszy. We włosach co widać na drugim zdjęciu tylko skromna eustoma.

Z historii ślubnych, to za późno umówiłam się do fryzjera na loki, jak wróciłam to był już fotograf, więc w biegu się ubierałam, co za skutkowało tym, że odwrotnie założyłam halkę z siatkami i kołem. A kapnęłam się dopiero podczas pierwszego tańca, kiedy to siatka zaczłęła się plątać między nogami. Na szczęście po dwóch tańcach udało mi się ewakuować do łazienki i ubrać, jak trzeba :-)

Ślub był połączony razem z chrzcinami córci, stąd i jej piękna biała suknia. Też z allegro:-)

Proszę Państwa, oto BDB:
Sukienka szyta, z przedłużonym stanem i zakładkami spod których wychodziła plisowana spódnica, guziczki na plecach. Rękaw wąski, plisowany od łokcia. Sukienka "zimowa", bo to był 20 luty !

1. NINKA 
Jak pisałam w komentarzu, koronka była
zszywana w pasy odpowiedniej długości i szerokości, potem marszczone
falbany zostały naszyte na podszewkę, a z odpowiedniego kawałka
wykrojona góra i rękawy. Zdjęcia są dwa - na jednym widać ogólny efekt,
na drugim, tym gdzie stoję tyłem, dobrze widać koronkę. Dodam jeszcze,
że czesałam się sama, malowałam się sama, sama układałam wiązankę i
upinałam welon, sama też dopasowałam ten naszyjnik - różyczka była
różowa, więc przemalowałam ją na biało lakierem do paznokci :)
Na kolejnych dwóch zdjęciach jest sukienka już przerobiona na komunijną; zrobiłam zaszewki i zamaskowałam je przymarszczoną koronką, odprułam krótkie rękawki i doszyłam długie (jeszcze miałam spory zapas tej koronki, kupiłam tego 300 metrów), skróciłam dół podszywając najniższą falbanę do góry i zmniejszyłam dekolt przy pomocy koronki doszytej od góry. Pierwsze zdjęcie, kolorowe, to moja córka w tej sukience, a drugie zrobiłam teraz, po wyciągnięciu straszliwie zmiętej kreacji z najwyższej półki i wyprasowaniu jej. Nie znalazłam szarfy i gumka przymarszczająca rękaw w mankiecie całkiem się rozlazła :) Te wszystkie przeróbki robiliśmy razem z mężem - ja pomysł i wszystko co ręcznie, on - maszyna :)

Dokładam jeszcze dwa zdjęcia od Ninki!!! Roześmiane specjalnie dla Pantery:))
 Z tyłu jest świadek z kwiatami, a z lewej, w dolnym rogu, wyciąga do nas rękę moja trzyletnia wówczas siostrzenica :) A to drugie specjalnie dla Pantery. Chyba już nie powie, że mam grobową minę :) :) :)

2.  EWA2
     Ma swoją historię: model znalazłam w "Przekroju", była wtedy moda na krótkie sukienki. Na zdjęciu sukienka była bardziej zwiewna, góra z szyfonu miała także szyfonowe rękawy. Szyła mi ją krawcowa, która miała swoje zdanie i wmówiła mi te koronkowe. Dół też zrobiła po swojemu, nie miał być taki prosty. Był to rok 68, dostanie czegokolwiek w dobrym gatunku było dość trudne, a ja chciałam być nowoczesna i suknia w stylu księżniczki mi nie odpowiadała. Dzień przed ślubem ścięłam włosy i miałam tylko wpięte we włosy pączki róż.

A do cywilnego miałam granatową sukienkę z białym kołnierzykiem.

A tu Ewa dosłała jeszcze siebie w sukience i komentarz:
Znalazłam jeszcze dwa zdjęcia. Jedno w sukience, które się jako tako nadaje do publikacji, oraz z ślubu cywilnego. Sukienka do cywilnego została uszyta przez moja mamę ze studniówkowej spódnicy. Była granatowa i miała dopinany kołnierz, granatowy, lub koronkowy biały. Dziwnie w urzędzie patrzyli na mój skromny strój byle jaki bukiet, bo zupełnie o tym nie pomyślałam. Dopiero koleżanka, która przyszła na ślub, zdziwiona podarowałam mi różowe goździki. Na dodatek dostałam głupawki z nerwów i przez całą ceremonię usiłowałam nie wybuchnąć głośnym śmiechem. Na kościelnym już było ok, niemniej mąż ma na wszystkich ciężko wystraszoną i nieszczęśliwą minę.

3.  GRAŻYNA

      Spodnium był z weluru koloru śliwkowego, potem podobno mama zrobiła z niego luksusowe poduszki...

4. KATARZYNA Z ALZACJI

    to moja sukienka, slabo widac, najpiekniejsze miala rekawki..Takie jak z epoki "fin de siecle";)

5. PANTERA

6. GOSIANKA

Historia mojej sukienki jest krótka: nie przywiązywałam wagi do stroju, byłam młoda i krnąbrna. Uważałam, że wesele, sukienki, wianki, itp to przeżytek, że liczy się tylko miłość. Takie tam głupoty młodej panienki. Sukienkę pożyczyłam z wypożyczalni, ale na dzień przed ślubem dostałam jednak takiej tremy, że oświadczyłam, że w niej na pewno do ślubu nie pójdę! Nie i nie, i nie! Pojechaliśmy wymieniać, no i trafiła mi się ta co na zdjęciu. Teraz żałuję, że nie przeżyłam tego dnia jakoś bardziej uroczyście, ale cóż, było, minęło, a racja była po mojej stronie: liczy się tylko miłość (no może jeszcze szacunek, opiekuńczość, wierność i tym podobne drobiazgi). :)

I jeszcze jedno. Tu lepiej widać sukienkę. Zdjęcie niekadrowane. Takie zostało zrobione. :)

7. OPAKOWANA
no wiec - jak zeskanowalam zdjecie to tylko chcialo yc jako pdf i wychodzila czarna zmaza...musialam  ZROBIC ZDJECIA zdjeciom! Dom awriatow, ale moja aparatka leci jutro ze slubnym do daczy, wiec teraz zrobilam te byle jakie zdjecia. sukienke widac bele jak , nas widac bele jak, petelek na sukience, ktore doprowadzily moja Ewcie do szalenstwa w ogole nie widac, ale wysylam, bo i tak zamiarowalam...tyle, ze w porownaniu ze zdjeciami innych Kur to moje wygladja nieco dziwnie, rhehrehre.

8. MNEMOSYNE
    Kiecka była gotowa, jedna z pierwszych ślubnych w mojej rodzinie kupionych w sklepie. Siostry miały szyte przez krawcowe. Była nieco za kolanka, do kompletu był welon. Stójka na żyłce pod szyją okrutnie drapała, ogólnie cała ta kiecka była mocno swędząca, taki szorstki materiał. Na głowie miałam okropny kok, z pierdylionem spinek, tapiru i lakieru. Doczekałam 6 rano i jak już tylko goście-niedobitki się gościli nad kieliszkami wsadziłam głowę pod kran i zmyłam ten tapir. Kiecka potem długo wisiała, a na końcu służyła do przebieranek mojej siostrzenicy.

Spódniczka była z cieniutkiej żorżety koloru ni to niebieskiego ni fiołkowego, z tyłu miała pd kolana w dół wszyte trzy falbanki, zamiast rozporka takie. Biała bluzka z atłasu, z pufiastymi rękawami, w pasie szeroki też z atłasu pasek, zapinany z tyłu na dużą kokardę. Buty te same co do koscielnego, w uszach perełki i na szyi też. Biale rajstopy, co za obciach. Bluzkę i spódnicę wymyśliłam sama, ale szyła krawcowa. Spódniczka za długa, niezbyt dobrze mi w tej długości bo nogi chude, takie patyki. Bukiet z róż delikatnie różowych, do kościelnego były storczyki, też różowe. 

Gdzieś mi wcięło pozowane u fotografa, ale poszukam, jesli bawimy się dalej.

Teściowa Mnemo, rok 1964

9. Tempo Giusto
Ślub był na luzie, niewiele, co prawda widać, aleśmy wszyscy (włącznie z urzędnikiem USC) byli roześmiani. bluzka jedwabna z Mody Polskiej, tyle pamiętam. no i że byliśmy wtedy bardzo szczęśliwi. a przy okazji przypomniałam sobie, że przez parę lat byłam brunetką, o czym kompletnie zapomniałam. ale jak się tak zmieniało kolor włosów, to nic dziwnego, że się nie pamięta. czerwona też byłam. i zielona też (ale to już był fryzjera wypadek przy pracy).

10. DORA
Jedno zdjęcie, to jak wchodzimy do kościoła, drugie już  w domu,w naszym pokoju, podczas przyjęcia ślubnego.
Miałam białe klipsy, i sztuczne perełki na szyi, komplet składał się z bluzy  i spódnicy za kolano. Z ciepłego, w dotyku lekko misiowego materiału.
Chodziłam w tym komplecie razem lub oddzielnie jeszcze dość długo, co się później z nim stało nie wiem, pamiętam,że spódnice później skróciłam  przed kolanko, była bardzo wygodna:)

11. ORKA

 I ślub;materiał na sukienkę dostałam od Teściowej,lekko kremowy.Sukienkę szyła koleżanka według mojego pomysłu. Krótka.Pętelki /Opakowana-byłam pierwsza/od talii, wokół dekoltu,na szerokich mankietach,guziki obciągane.Pasek ze”złotą”,góralską klamrą.Białe buty,rękawiczki/mam do dziś/,stroik we włosach-pierwszy raz w życiu robiłam fryzurę u fryzjerki,bukiet z kolorowych gerberów.

Miałam...18 i pół roku,mąż 22Przebitka dla Ani to:kiedy wychodziłam pierwszy raz za mąż,mój II mąż kończył przedszkole i szykował się do I klasyPP

To było 10.06.1970 r.

Zdjęcie dodatkowe to oczywiście ja z mężem w następnym roku na ślubie Jego brata.Ciekawostka to...sukienka,która opękała trzy duże imprezy.Uszyła mi ją Teściowa z czarnej,połyskliwej tkaniny w kolorowe kwiaty.Długa,prosta,bez rękawów,pod piersiami miała miała szerszy pasek,ozdobiony długim białym klipsem-wzór sukienek greckich kobiet sprzed wieków-szłam z męża kolegą/mąż na ćwiczeniach,zgoda była/na ślub kolejnego kolegi.W następnym roku Teściowa doszyła tiulowe,czarne rękawy i była kiecka na studniówkę i w tym samym roku na kolejny ślub została skrócona na maksa-tu już byłam w pierwszych miesiącach ciążyTo trzecie zdjęcie wyszło makabrycznie,ale chciałam pokazać długość

 

 ORKA - II Ślub

II ślub:Garsonka pożyczona od kuzynki pierwszego męża/takie garsonki”szły”na eksport z Dany do NRF/Lejący jedwab,białą bluzkę z koronki szyłam sobie sama-projekt mój.Włosy miałam zawiązane w “koński ogon”ozdobiony wianuszkiem od..świecy.Koleżanka tuż przed wyjściem nakręciła mi włosy na tzw.gorące wałki.Z tym moim ubraniem było trochę zamieszania bo miałam taki jedwab na czarny garnitur i białą bluzkę,które miałam sobie sama uszyć ale ktoś z rodziny stwierdził,że świruję no to się ubrałam jak torba na zakupyMąż w popielatym garniturze.To był 20 albo 22 luty 1986 r.Jakimś dziwnym trafem zdjęcia z tamtych lat wychodziły na czerwono

Trzecie zdjęcie to jedno z ostatnich z tak długimi włosami-mam na nim 47 lat i od 5 lat jestem babcią.Ścięłam tuż po 50.Kot był siostrzenicy,kastrat,dachowiec i wagi między 10 a 12 kg.

Jestem przepasana ścierką do naczyń bo zawsze się musiałam czymś upaprać na rodzinnych imprezach/mama kończyła 70 l/i później szłam utytłana do domu