Finis coronat opus oraz ad augusta per angusta!

To się nazywa mieć szczęście. Fachowcy zakończyli roboty zewnętrze w miniony piątek, wczoraj jeszcze było ładnie, więc udałam się do lasu, a właściwie D. mnie za kudeły wyciągnęła. I dobrze, bo było przepięknie. Jedynym zgrzytem były tablice z napisem "Uwaga polowanie". Minęli nas dzielni mężczyźni w pomarańczowych kamizelkach i z psami oraz uciekające stadko dzików. Co rusz słyszę tu strzały i to zakłóca mi nieco sielankę.

Kol. D. dyskretnie wypatruje podgrzybków

Kol. D. porzuciwszy dyskrecję, w pogoni za podgrzybkiem

Jako się rzekło, remont zakończony! Dzisiaj zrobiło się jesiennie i mokrawo, ale moje tynki zdążyły wyschnąć! Kurioza prezentuje się jak prawdziwy dom, a nie jak budka z hot-dogami na gminnej plaży. Fachowcy się spisali, poza tym, że nie posprzątali po sobie. Czeka mnie znów masa pracy, bo nie tylko jest to kwestia posprzątania śmieci, to też demolka w różnych miejscach wokół domu. Ale co tam! Nikt i nic mnie nie goni, powoli to uładzę.
Przez okno widzę, jak ludziska przechodzą i zwalniają/przystają i przyglądają się. Nie, żeby dom powalał urodą aż tak, powala jego metamorfoza.
Tak więc, Panie i Panowie, oto Kurioza w nowej odsłonie!

 

Podest z odzysku, z kostek, które walały się wokół domu. Są ładniejsze, ale ten jest bezkosztowy! W narożniku stanie duża donica z dragonami! Wiosną, rzecz jasna. I chciałabym wymienić drzwi wejściowe, ale to musi zaczekać, aż będę bogata:)

Jak widać, okiennice zachowałam. Mocowanie do ocieplenia było upierdliwe, zdecydowałam więc, że zachowam je tylko na tarasie. Mam do nich sentyment, poza tym można przysłonić okna przed słońcem. Reszta okien wychodzi na wschód i północ, nie ma więc takiej potrzeby. Przed włamaniem (tfu!) i tak mnie nie ochronią. I zostaną niebieskie mimo praczkowatej blachy na dachu. Postanowiłam udawać, że jej tam wcale nie ma.
W sprawie końca remontu mamy jasność, to teraz o szafie. Oj, działo się! Można o tym przeczytać w komentarzach pod poprzednim postem, a w skrócie - dostosowałam (z wydatną pomocą stolarza) dom do szafy, a nie odwrotnie. Pomimo szczegółowych ustaleń ze sprzedawcą, wielokrotnego mierzenia wnęki, szafa nie weszła. Trzeba było ściąć jej boczne gzymsy i skuć kawałek ściany, ale jest! Można powiedzieć, że została do wnęki wkopana i dobita stolarską pięścią. Tym bardziej mnie zachwyca, a i Czajnik zdążył się na niej zadomowić. Malinka na razie nie ryzykuje i przed skokiem wykonuje obliczenia - kąt nachylenia, długość, promień, siła ciążenia, przyspieszenie itd.
Szafa przedwczoraj:

Skuta ściana i ucięty gzyms u góry po prawej. Spoko, szafa nie jest zabytkiem.

Szafa dziś:

Nie powiedziałam ostatniego słowa, albowiem dekor na fryzie mi się omsknął i muszę go poprawić. A jak już będę miała pędzel w ręce, to może się zdarzyć wszystko. Poza tym jakaś zbyt biała jest na tle ziarna sezamu.:)

Tak u nas na wsi wschodzi słońce. Zdjęcia wykonała kol. D. przez swoje okno w sypialni: