Lecę schematem

Żar się z nieba leje i chyba coś mi się od tego stało, bo nie dość, że poprałam i wysuszyłam na wiór wszystkie duże i grube szmaty, to jeszcze posprzątałam w domu. Chmury wiszą od rana i nie wiem - podlewać, nie podlewać? Chyba jednak MUSZĘ. I tu zbliżyłam się do sedna sprawy. Mianowicie do schematu. Zastanawialiście się kiedyś jak bardzo jesteśmy uwikłani w różne schematy? W te wszystkie "muszę" i "powinnam"?

Po raz pierwszy w życiu znalazłam się w sytuacji, w której - teoretycznie - nic nie muszę i nic nie powinnam. Nie ma wokół mnie nikogo, kto miałby jakieś oczekiwania (pomijam Kurnik, hrehre). Nikt niczego mi nie narzuca, ani nie dyktuje. A jednak. Wybijanie się na niepodległość i uwolnienie się od schematu jest bardzo trudne. Całe życie byłam lekko zbuntowana, ale każdy akt niesubordynacji był okupiony ciężkim poczuciem winy i w sumie nie był tego wart.

Teraz mogę chłeptać wolność do upojenia i robię to, a raczej - póki co - spijam półgębkiem. Nawet ten półgębek smakuje jak ambrozja, ale schemat w mojej głowie nadal ma się dobrze. Sama sobie funduję różne "muszenia" i powinności. Taki np. bałagan w domu. Nie chce mi się sprzątać i zamiast tego zajmuję się czymś, co sprawia mi przyjemność - czytam, rysuję, maluję, wącham kwiatki, a głosik w mojej głowie cały czas piszczy namolnie: rusz się, zrób coś pożytecznego, nie obijaj się. Umyj szczałę, bo wstyd, umyj okna, bo jeszcze większy wstyd, itd. itp. Nie słucham go zbyt uważnie i poczucie winy gotowe. Taki wieczny dyskomfort.

Nawet językowo jest to trudne. Mówi się przecież "muszę posprzątać, muszę iść do sklepu, muszę zadzwonić, muszę napisać, muszę iść do pracy..." Nie da się czasownika "musieć" zastąpić czasownikiem "chcę". W każdym razie nie zawsze.

Kiedyś było dużo gorzej, bo oczekiwań i powinności było więcej. Oczekiwał mąż, partner, oczekiwały dzieci, rodzice, pracodawca, znajomi królika. Tylko że wtedy, w nawale obowiązków, wybijanie się na niepodległość było prawie niemożliwe, a i świadomość siebie i swoich potrzeb przychodzi z czasem.

Do mnie przyszła późno, a kiedy już się całkiem wyzwolę, na golasa skoczę na bungee, chociaż wcale nie chcę:)))

Też tak macie? Zawsze można porzucić jakiś schemacik i założę się, że nikt niczego nie zauważy, bo schemaciki są w naszej głowie.

Zdjęcia od czapy, dla przyciągnięcia uwagi, jak to mówiom.