Po co komu słupki na parkingu?

Post miał być o czymś innym, ale na fali wydarzeń zapomniałam o czym. Będzie więc o życiu. Na parkingowym placyku skoczył na mnie słupek ze znakiem drogowym. Tak niefortunnie skoczył, że urwało mi pół auta. Nie pytajcie jak i co, bo nie wiem. Wycofywałam z parkingu i bum! Samochód wygląda tak, jakbym z szybkością co najmniej 100km/h walnęła w drzewo. Spędziłam upojne popołudnie i kawałek wieczoru na czekaniu na pomoc z lawetą. Szczała pojechała do warsztatu, pan laweciarz wysadził mnie niedaleko Kuriozy, a kochany sąsiad przywiózł klamoty, które musiałam zabrać z bagażnika. Najpierw strasznie się na siebie wkurzyłam, bo naprawdę nie wiem jak mogłam zrobić coś tak głupiego, potem mnie to rozśmieszyło, bo czekałam tam godzinami siedząc w aucie jak małpa w klatce, a ludność przystawała z rozdziawionymi paszczami. Nie dziwię się, wyglądało to tak, że pode spodem powinien leżeć trup. W końcu zaczęłam się śmiać i mówić, że samo odpadło - takie teraz byle jakie i plastikowe robią te samochody...

Ale spoko, mam ubezpieczenie full wypas, jutro się dowiem co i jak. Tym niemniej jestem w tym ciemnym, ciemnym lesie bez auta. Na szczęście jest MM i kol. D, jakby co. Mam nadzieję, że nie potrwa to długo albo dostanę wehikuł zastępczy.

A takie miałam na dzisiaj plany! Jutro przyjeżdża kontener i nareszcie pozbędę się wszystkich śmieci. Zabrałam się za prace ogrodniczo-porządkowe, a jest co robić! Uporządkowałam kanciapę pod tarasem i znalazłam rurę do mocowania parasola. Tak więc słońce na tarasie mi niestraszne! Pomysłów mam pierdylion na minutę i tak miotam się od jednego, do drugiego. Ale ja tak mam. Miałam nawet pomysł, żeby pojechać na placyk z roślinami, ale nie zdążyłam pomysłu wprowadzić w czyn, ponieważ właśnie wtedy skoczył na mnie ten nieszczęsny słupek.
No i niefejzbuczym Kurom chciałabym pokazać na co mam teraz fazę. Otóż fazę mam na domki, ale w nieco innym wydaniu. Zdjęcia słabe, ale nie przeskoczę tego:

Jedno i drugie to akryle na drewnie.

To suchy pastel, 40 x 50 cm:

I kogut w technice mieszanej, 24 x 30 cm:

Trochę jednak zmęczył mnie ten dzień.