Jak dobrze mieć sąsiada

Do napisania o sąsiadach natchnęła mnie Opakowana, więc na początek przytoczę fragment o tym, jak na wniosek sąsiadki Opakowana asfaltowała ulicę:
(...) a propos dziwnych sąsiadów, no to tak - mieszkamy w szeregu, domy są dość wąskie (nasze są na 3 poziomach, bo na naszej ulicy są różne domy, niejednakowe). Myśmy mieli sporo lat temu rusztowanie przy fasadzie, bo dekarze dach naprawiali. Ustawiali nogi rusztowania troszke na boki...no i jak skończyli, sąsiadka do mnie przyszła i powiedziala głosem zdecydowanym (a to była sąsiadka, z ktora WOLAŁAM dobrze życ...), że mam zadzwonić do tych od rusztowania i mają przyjechać i naprawić jej chodnik - ona się potyka, a jej małe wtedy wnuczki mogą się przewrócić....przerazilam się JAKĄ to dziurę wywalili ci od rusztowań...idę, patrzę i widzę wbicie - wielkości ok. 2cm średnicy i ok1/2cm głębokie, nierówno głębokie...jasne, że sie zgodzilam...i się zastanawiałam jak to załatwić, bo jakoś nie chciałam, żeby ci od rusztowań się ze mnie śmiali...i tak sobie myślalam o tym na spacerze z psem, a w parku wlasnie zmieniali nawierzchnie chodników parkowych. Zabralam w duży liść garsteczkę asfaltu, reszta jakaś co na trawie leżała, zabralam do domu, zjadłam tuńczyka, puszeczkę umyłam, wlożyłam asfalt, odpalilam fajerkę na kuchence, podgrzałam, poszłam do sąsiadki, wylałam asfalt w ten ogromny krater, a bokiem puszeczki zwalocwałam naprawę równo z chodniczkiem...sąsiadka pózniej przyszła i mówi - dziękuję bardzo, że tak szybko przyszli i tak pięknie zrobili....
Niezwykle istotne w tej opowieści wydaje mi się to, że Opakowana przed asfaltowaniem zjadła tuńczyka.:)

Jeśli chodzi o mnie, nie mam specjalnie upierdliwych sąsiadów (poza tym, że palą w piecach czym popadnie i zle traktują swoje zwierzęta). Upierdliwa bywa patologia, która uaktywnia się jakoś tak cyklicznie. Przez całe lato przychodzili pożyczać prostownik. Wyglądało to tak, że przysyłali dzieciaka, który prosił w te słowa: "mama chce prostownik". Pożyczaliś, aż w końcu nam się znudziło i trzeba było wykazać się asertywnością. To zaczęli przychodzić po piłę spalinową. Ale tego to już Ognio nie zdzierżył i stanowczo odmówił. Patologia jednak jest odporna. Ciągle coś jest im potrzebne, najlepiej na zawsze, a jeśli się nie da, to codziennie. Od "czegoś" od bólu głowy, po rozpuszczalnik do farby. No i W. ten z Górki od czasu do czasu przychodzi na ostatnich nogach, żeby zawiezć go do sklepu (we wsi sklepu nie ma) w wiadomym celu. Odmowa go nie zniechęca albo po prostu nie pamięta, bo za jakiś czas znów próbuje.
I jeszcze ciekawostka. Ognio dostał zaproszenie na plener. Przyszło akurat w momencie, gdy zarykiwaliśmy się oglądając mapę San Escobar. Nazwa hotelu jakby żywcem stamtąd:

Dla niefejsbukowych San Escobar:

Nie wiem, czy zdjęcie da się powiększyć, link do mapy: http://joemonster.org/i/2017/01/san-escobar-map-wielka-20170118011053.png

Powiększyć trzeba koniecznie!!! Mnie ze śmiechu rozbolała przepona i dostałam czkawki.