Jak Lilka (nie)została kocią mamą

Działo się, z Lilką zawsze się dzieje! Spędziłyśmy intensywne trzy dni, dwa razy byłyśmy u MM na obiadku, gdzie oglądałyśmy mecze finałowe (nawet ja, bo Lilka jest zagorzałą kibolką!), a ja nie mam telewizora, zafundowałyśmy sobie, no właśnie, co? Gdzie byłyśmy i co robiłyśmy? Zdjęcie jest podpowiedzią:

Nie miałam pojęcia, że takie miejsca istnieją! Dałyśmy czadu!
Następnego dnia pojechałyśmy do Czacza. Lilka była zachwycona, oszołomiona i wstrząśnięta, dla mnie to normalka i stały punkt programu, chociaż teraz mam dalej. Z trudem w to wierzę, ale kupiłam to, po co pojechałam, tzn. drapak dla kotów i nic więcej. No dooobra, jeszcze czerwoną skrzynkę, ale za pięć zeta, więc się nie liczy. Fajna?

Z racji różnych przetasowań straciłam noclegownię na górze, a w moim mieszkaniu są tylko dwa pokoje. I cztery zwierzaki. Rozpuszczone przez gości jak dziadowski bicz. Ze mną tak sobie nie poczynają, ale z gośćmi i owszem. Gość w dom, zwierzaki na głowę. Tak było i tym razem, nie odstępowały Lilki na krok. Głowę sobie łamałam jak to zrobić, żeby gość mógł spokojnie spać. Nie udało się. Nie mogę zamknąć się z kotami, bo kuwety, picie itd. Zamknęłam się więc z psami - przynajmniej kuwety nie potrzebują. Liczyłam na to, że koty dadzą Lilce spokój, bo może nie połapią się, że po niej też można skakać. Ja jestem przyzwyczajona i wiem co robić. Pieski i ja spaliśmy snem sprawiedliwego, ale Lilka jak poniżej.
Teraz mówi Lilka:
"Kiedy przyszedł wieczór, zastanawiała się Hana jak podzielić inwentarz domowy, aby sen był spokojny i nocka długa. Dostąpiłam zaszczytu nocowania z Czajnikiem i Maliną, ot spokojne kociska w końcu. Hana przygarnęła do siebie Frodka i Wałecka. Zostawiła też w razie czego żarełko w puszce, gdyby kociska narzekały. Miałam im wtedy po garsteczce posypać i decyt! Zaległam więc w swoim pokoju dość późno, a umenczona byłam okrutnie. Nie jestem w stanie powiedzieć, o której godzinie obudził się kot Simona a właściwie to DWA! Była szarówka, tzn. ciemnawo jeszcze, to pamiętam - chociaż głowy nie miałam zamiaru podnosić. Czuję, jak jeden albo i dwa Simony nagle z impetem ląduje/ ą tuż obok mojego brzucha. No nic, myślę, może się ułożą obok mnie i będą zalegać do rana. Ależ skąd! Skoki na łóżko były coraz częstsze i jakby tego było mało, słyszałam jak rozkoszniaczki się „rozbiegują”. Tzn. biorą rozpęd. Mogę tylko zgadywać z czego (z jakiego mebla) startują, bo na wszelki wypadek głowy nie podnoszę. Z rantu łóżka? Ze skrzyni? Z fotela? Kto ich tam wie???!!! Chce mi się przecież spać! Słysze więc niby cichutkie: tup, tup, tup, tup, tup, a po chwili ŁUP na mnie i dyla dają, bo może robią to na zmianę a może tylko Czajnik? Ooooooo! Myślę sobie w sennej malignie: tak to nie będziemy się zabawiać, ja was przetrzymam! Ile tych skoków było? Nie jestem w stanie powiedzieć, ale po jakimś czasie czuję, że co najmniej jeden kociaczek układa się grzecznie przy moich nogach. Aaaa, tak, to co innego. Wstaję więc z ledwością i w nagrodę za grzeczność wsypuję żarełka do miseczek. Kociska szczęśliwe. Ja zupełnie odwrotnie, bo musiałam się zwlec, a tak mi się dobrze spało. Chwilę jeszcze potrwało zanim zasnęłam, bo  jeszcze słychać było donośne chrup, chrup, chrup, chrup. Za to potem spanko do 10.30 :))))) I tak właśnie oswajam się z rolą (kiedyś) kociej mamy :)))
A Czajnik, zamiast od razu przystąpić do konsumpcji, o co przecież mu chodziło, gapił się na mnie spode łba około minuty. Co sobie myślał? Że jakaś nowa ciotka omotać się dała, ale czy to można tak od razu przyjąć jedzenie z jej ręki? Zaczekał aż Malina zje, bo od razu dupskiem się odwróciła i chrupała bez wątpliwości i zająknięcia :)))"
Teraz mówię ja - Hana.
Lilka NAPRAWDĘ przygotowuje się do roli psiej lub kociej mamy z przechyłem w stronę kociej. Edukujemy się. Lilka już łyknęła, że lepsze są dwa koty niż jeden (nawet już wiemy skąd one się wezmą), uczymy się mowy kociego ogona i reszty ciała. Oraz tego, że noce bywają trudne...
Drugą noc przejęły psy. Za nic nie mogłam zwabić Frodo do mojego pokoju - ani na ser, ani na parówkę, ani na wołowinkę. Zwabiłam Wałka, szłam po Frodka, Wałek leciał za mną albo odwrotnie. Jak udało mi się uziemić Wałka w jego walizce nocnej, wtryniał się któryś kot. Wywalałam kota, to uciekał Wałek i zjawiał się drugi kot. Dałam więc za wygraną i zostawiłam uchylone między pokojami drzwi. Tej nocy koty skakały po mnie, za to psy zrywały się na każdy ruch Lilki, nawet na ruch lekko i kontrolnie uniesionej powieki. Niczego nie przegapiły. Dodatkową atrakcją był fakt, że tapczan, na którym "spała" Lilka, należy do gatunku tych rozkładanych, co to skaczą na palec u dużej nogi. I śpi się nisko. Frodo stawał nad Lilką od czasu do czasu i dyszał jej w twarz fiołkowym oddechem popiskując miłośnie i polizując troszeczkę.
Nie wiem czy Lilka tak szybko do mnie przyjedzie...