Ty pójdziesz górą, a ja doooliną...

Wreszcie uporządkowałam 308 zdjęć z Zakopanego. Zastanawiam się, czy pokazać je wszystkie, czy tylko pół? Góry jakie są, niby każdy widzi, ale jednak co na żywca, to na żywca... Jak słusznie zauważyła cudArteńka, góry to jedno, a Zakopane to drugie. Mika, przepraszam, jeśli ranię Twoją dumę - aczkolwiek wiem, co myślisz o swoim mieście. Nie jest dobrze. Jest brzydko, brudno, smętnie i byle jak, a tak łatwo można by to naprawić. Góry jednak są i trwają niezmiennie, a można w nie pójść z byle jakiego punktu i zapomnieć o śmieciach, zrujnowanych domach i całej tej komercyjnej reszcie.
Poszłam i ja, chociaż jestem ceprem - wzorcem z Sevres. Wielkopolska pyra z nizin. Nigdy nie chodziłam jakoś specjalnie po górach, tak się życie potoczyło. Jako ta pyra poszłam więc Doliną Kościeliską na Ornak. Wstrzeliłam się w jedyny dzień względnie dobrej pogody - w przeddzień nie widziałam nigdzie żadnych gór, nawet Giewontu przez okno z zielonego domku Miki - już myślałam, że mój pobyt w Zakopanem skończy się na Krupówkach, ale nie! Udało się! Nie sądziłam, że dojdę tam, gdzie doszłam, a jednak... Mówiłam sobie, że jeszcze tylko zobaczę co jest za kolejnym zakrętem, i za kolejnym...

To zobaczyłam na dzień dobry

Zwróćcie uwagę na psa świństwem do góry zalega

W tym miejscu, na rozstaju dróg wykonałam telefon do przyjaciela, czyli do Miki. Mianowicie w lewo był drogowskaz na Czerwone Wierchy, w prawo na Ornak. Nie poszłabym na Czerwone Wierchy raczej, jestem ceprem, ale nie aż tak, jednak wolałam się upewnić, bo pomyślałam sobie, że może po drodze jest jakaś polanka, z której podziwia się widoki...Odpowiedź Miki - w tonie bezcennym: na Ornak Hanuś, na Ornak...

No to poszłam w prawo:

Myślę, że tyle wystarczy. Bo, jak wspomniałam, zdjęć mam 308 i za Chiny nie potrafię dokonać wyboru. Z Zakopanego, poza zdjęciami, przywiozłam - kto zgadnie, co? Ktoś, kto zgadnie pierwszy, w nagrodę dostanie jeden taki "coś" . Mika, nie mów! Czekam na propozycje.
Na Krupówkach oczywiście też byłam:

Na osłodę spotkałam góralskie wesele, chociaż parę młodą przegapiłam. Ale i tak było to malownicze:

Tropik kochany poza śpiewem w zamian za drapanie po zadku, udawał, że nie nosi żadnego kołnierza. Sikał:

Kopał:

Oraz klinował się w krzakach. Musiałam go stamtąd wyciągać, dlatego nie ma zdjęć.

Mika, wiesz, że na furtce grzyby rosną?

A to przywiozłam z Zakopanego! Co spacer z Tropikiem, to dwa kamienie. I dwa razy obróciłam z plecakiem - ile zdołałam unieść. Wydawało mi się, że trochę tego jest - wysypałam na gumnie i pfff... mało... Osuwisko leży tak pod Gubałówką od lat 70. Jeszcze ze dwa razy skoczę do Miki i miasto pozbędzie się kłopotu:

Tak to wygląda pod Gubałówką

A tak na gumnie

Mikucha, dziękuję za te kilka dni spędzonych z Tobą, Tropikiem i górami. Było pięknie!