Bardzo długi post z pierdylionem zdjęć

Mika pobudziła Was intelektualnie, to ja Was odpocznę. O życiu będzie. I pierdylion zdjęć, ostrzegam!
Pamiętacie, lub nie, że pies Wałek jest włóczykijem. Wyłazi przez szpary w płocie i zwiedza wieś z przyległościami. Dostał więc swego czasu rurę z kolankiem na szyję, co pomogło na chwilę. Nauczył się zdejmować tę dziwaczną obrożę po mistrzowsku. Wsadzał głowę razem z rurą w oczko siatki (duże dosyć, bo to siatka leśna). Obroża z rurą zostawała na zewnątrz, a Wałek jednym ruchem cofał głowę, wyjmował zgrabnie i wtedy przejście przez oczko siatki nie było żadnym problemem. Co jakiś czas ktoś przynosił nam nieszczęsną rurę, bo już wszyscy wiedzą, że ona wałkowa. Nie mogłam obroży zapinać ciaśniej z oczywistych względów, no i bałam się, że się gdzieś zahaczy. Zebraliśmy się więc w sobie, wszystko inne odłożywszy na bok i zrobiliśmy płot odgradzający najsłabsze miejsca - te, przez które regularnie wychodził. O, taki:

 

Prawda, że piękny? Płot zrobiliśmy wczoraj po południu. Godzinę później wypuściłam psy. I, kto zgadnie? Gdzie był Wałek po kilku minutach? Na wsi był, rzecz jasna. Obeszłam wszystko, sprawdziłam każde oczko w pozostałej części płotu, każdą sztachetkę od frontu. I nic. Ani śladu włamania. Nie wiem, przenika, czy co? Wyśledzić nie mogę, bo kiedy jest ze mną, nie wyłazi. Przenika, kiedy mnie nie ma w pobliżu. No i to by było na tyle w tym temacie. Zostało nam jeszcze ok. 200 metrów tego nieszczęsnego płotu. Póki co, nie wychodzi sam. Wałek znaczy.

Czajnik, nasz obwieś kochany, przedwczoraj został pozbawiony męskości. Braku oczywiście nie zauważył, a zaraz po powrocie do domu i po narkozie, na rozjeżdżających się nogach powlókł się sprawdzić miseczkę. Dzisiaj już bryka jakby nigdy nic, głównie na drapaku made in Czacz:

To jest drapak, co? Wspinak raczej!

Proszę uprzejmie nie kierować nadmiernej uwagi na bałagan. Wspinak stoi w pracowni, bo tam najczęściej WSZYSCY przebywamy, a w pracowni musi być bałagan.

Przepraszam za jakość zdjęć, w większości są poruszone. Z Czajnikiem inaczej się nie da.  Mojego nie ma, a ja nie do końca panuję nad tym skomplikowanym aparatem!

Po sprawiedliwości reszta towarzystwa. Grażynka wspinak na razie ma w pompie i zajmuje magiczną szufladę:

A chłopaki tylko czekają, aż im zniknę z oczu. Niech Was nie zmyli ten spokój:

No idź już!

Jeszcze tu jesteś?

Poza tym pojechałam dzisiaj do apteki, a wróciłam z tym:

I z tym

Sezon dopiero się zaczyna i to jest marny początek. Na pikowanie czekają cynie:

I mina, prześliczne, jednoroczne pnącze o kwiatach w różnych kolorach:

Jeszcze chwilę zaczekam, boję się mrozu. Donice wtyrpam, jakby co.
I zobaczcie, ile wiśni:

Wspomniałam gdzieś, że majówka, chociaż deszczowa i zimna, była dla nas i naszych przyjaciół kochanych inauguracją sezonu. Bawiliśmy się świetnie, do rozpuku, można powiedzieć:

Następnego dnia pojechaliśmy na wycieczkę do pobliskiego klasztoru Benedyktynów (tych samych, którzy robią "benedyktynkę"), zwiedziliśmy barokowy kościół (w połowie romański, część barokowa została do niej dobudowana). Największe wrażenie zrobiły na mnie ślady ostrzenia szwedzkich mieczy na murze bramy w romańskiej części. Szwedziska szli do świątyni uprzednio naostrzywszy miecze??? Byłam już w tym kościele, ale dopiero teraz Braciszek pokazał nam te ślady.
Ponadto na dziedzińcu przed klasztorem rośnie kasztanowiec, który z trudem obejmują 4 osoby. Jest w pełni kwitnienia, to białe pod nim, to płatki kwiatów. Nie wiem, jak braciszkowie to robią, ale jest on wolny od wrednego kasztanowiaczka i nie choruje!

Zwróćcie uwagę na jego wielkość w stosunku do wieży kościoła

 Następnie udaliśmy się do skansenu - scenografii do filmu "Pan Tadeusz". Soplicowo kupiła gmina przy wsparciu sponsorów, przywiozła z planu i ma.

W sielskiej scenerii, między kwitnącymi jabłoniami pasie się osiołek, owce, kozy, drób. Jest i orzeł z nogą na łańcuszku, ale to nie podobało mi się wcale.

Soplicowo machnęliśmy w 15 minut i udaliśmy się do karczmy tamże, na herbatkę, bo zimno było.

Wchodzimy, a tam, a tam... myslicie, że tylko u mnie podwójny kakuar, że tylko w Soczi?

Bardzo porządne, wielofunkcyjne krzesełko: jest stojakiem na papier toaletowy, w karciochy można pograć, ciuchy sobie położyć, sokawkę postawić, kielonki...
I to już wszystko. U Was też leje?
PS. Kochani, Ori bardzo potrzebuje pomocy. Zaglądacie do Domu Aukcyjnego?