PRZEMYŚLENIA

Przeczytałam pewien artykuł. Ważny artykuł. O ważnym człowieku. Pełnym ważnych słów... Słów używanych właściwie, mądrze, z namysłem... Dających do myślenia, prowokujących do przemyśleń... Do zadania sobie samemu kilku ważnych pytań. Bez konieczności uzyskania odpowiedzi. Od siebie samego. Od innych.

„ Karski ukazał nam, że życie wyłącznie dla siebie jest bezsensowne. Że mamy obowiązki. Najważniejszym obowiązkiem jest dzielenie się – tym co się posiada, wszystkim, co się posiada: czasem, talentem, pieniędzmi, doświadczeniem, ubraniem, jedzeniem, wrażliwością, mądrością. Mamy święty obowiązek dzielić się swoim życiem.”

Bogdan Białek „Widok z kieleckiej ławeczki”

Czy ja to potrafię? Czy chcę się dzielić wszystkim? Czy nie drzemie gdzieś na dnie duszy zwierzątko egoizmu i nie pyta cichutko: a niby dlaczego mam się dzielić? Przecież to MOJE! Nie twoje, nie nasze, nie wasze, tylko MOJE! Czy nie mogę mieć niczego tylko dla siebie?

Mogę, pewnie. Tylko co mi z tego? Co mi z tego, że nie mam z kim się podzielić niezwykłym widokiem i powiedzieć „Patrz, jak tu pięknie!” Co mi z tego , że będę jeść po cichu coś pysznego, a ktoś będzie liczył grosze, żeby sobie kupić kawałek kaszanki na niedzielny obiad? Co mi z tego, że namaluję piękny obraz, napiszę cudowny wiersz i nikt tego nie obejrzy, nie przeczyta? Co mi z tego, że przeczytam tysiąc mądrych ksiąg i nie będę miała z kim o tym porozmawiać? Co mi z tego, że będę miała mnóstwo czasu tylko dla siebie i go zmarnuję, przepuszczę przez palce, rozsypię na wietrze?

Dzielenie się jest radością. Wiem o tym. I wiem to zarówno jako ta, która dostaje jak i ta, która daje. I nie chodzi tu o pieniądze (chociaż czasem też). Wiem, ile to radości napisać dla kogoś bajkę w prezencie, dać w prezencie słoiczek domowego dżemu, upiec ciasto i się nim podzielić, poświęcić trochę czasu koleżance, która ma kłopoty i dać jej możliwość wygadania się, jaka to satysfakcja widzieć postępy ucznia. A z drugiej strony cieszyć się czyjąś wizytą, śmiać się razem, dyskutować o tym co się przeczytało i obejrzało, dostać własnoręcznie przez kogoś zrobiony upominek, obraz namalowany specjalnie dla mnie (dostałam!), cieszyć się tym, że ktoś miał ochotę spędzić trochę czasu właśnie ze mną a nie z kimś innym, słuchać opowieści o czyimś życiu, jego radościach i smutkach. Lubię to.

Dzielmy się. ZAWSZE jest coś, czym możemy się podzielić, chociaż wydawać by się mogło, że to nieprawda. Trzeba tylko poszukać. Dzielę się więc z wami moimi przemyśleniami. Sobą. 

P.S. Możecie nie wierzyć, ale napisałam ten tekst jeszcze przed imieninową niespodzianką Hany. Tym niemniej wydaje mi się, że jest dobrym suplementem do poprzedniego wpisu i jest moim podziękowaniem dla was wszystkich. Czuję się obdarowana nieskończenie i dziękuję raz jeszcze, że chciałyście się ze mną podzielić:)))