Dlaczego warto szwendać sie po blogach

Kilka dni temu napisałam o tym, w jaki sposób znalazłam i poznałam Kingę Lawendową. Nasza znajomość rozwija się i nabiera rumieńców - Kinga była wczoraj z rewizytą, a że nadajemy na tych samych częstotliwościach - nie mogłyśmy przestać. Zresztą Kinga jest wdzięcznym rozmówcą i jeszcze wdzięczniejszym gościem - zachwycała się wszystkim! Czy może być fajniejszy gość, niż gość zachwycony? W oczach Kingi nasz bałagan jest klimatyczny i dodaje uroku, a ja chętnie w to wierzę! Patrzę dzisiaj, patrzę na gumno i właściwie... ma Dziewczyna rację:). Dowartościowała mnie tak, że ciągle się w tym zachwycie pławię! Ognio też - do tego stopnia, że zapomniał wczoraj o ważnym spotkaniu...
A pojutrze... pojutrze... jadę z Kingą na jarmark do pobliskiego miasteczka! Kinga ze swoimi lawendowymi cudeńkami, ja z moimi obrazkami - od 2 tygodni rysuję jak nawiedzona, bo "kolekcja" się rozeszła i nie bardzo miałabym co pokazać. Oczywiście będzie fotoreportaż! Może los nas spiknął, bo wie coś, o czym my nie wiemy?
Dostaliśmy przepiękny, upojnie pachnący lawendowy wianek:

Na razie wisi na drzwiach mojej pracowni, ale tam nie jest bezpieczny, dalej wyjaśnię dlaczego - nikt się nie domyśla, prawdaż???
Wianek załatwia sprawę zmysłu wzroku i węchu. Na zmysł smaku natomiast bardziej działa to:

W większej buteleczce jest syrop lawendowy, w mniejszej BYŁA lawendowa naleweczka, zacna bardzo. Niecierpliwe me paluszki rozszarpały lawendowy kapturek, by jak najszybciej dostać się do środka. Przez pięć dni łykałam antybiotyk, więc same rozumiecie... Nalewka jest (była) oszałamiająca mocą i aromatem, fantastyczna, o bardzo wyraźnym zapachu lawendy. Pierwszy raz w życiu piłam coś takiego!

Od Izy z Kidowa, zupełnie nieoczekiwanie dostałam uroczą, wysuszoną i grzechoczącą pestkami dyńkę, którą powiesiłam na żyrandolu:

 

Iza trochę się zdziwiła, że na żyrandolu, no ale cóż. Winna Wam jestem wyjaśnienie dlaczego wianek nie jest bezpieczny na drzwiach, a dyńka musi wisieć na żyrandolu.

Otóż z niemałym zdumieniem stwierdziłam ostatnio, że ten oto osobnik:

Nie tylko po drzwiach chodzi:

Ale również po ścianach:

Słoneczko nasze daje nam w ten sposób do zrozumienia, że ściany na gwałt wymagają malowania! Wiedziałam, że to diabeł wcielony, zabijaka i obwieś, ale żeby po ścianach?

Poza tym dzień dzisiaj taki piękny, że siedzę na przyzbie, trwam w zachwycie i chłonę te ostatnie świetliste dni:

Gumno trochę przyszło do siebie, ale i tak jesień już panie, jesień...Przed chwilą oszałamiająco kwitł za płotem i pachniał rzepak:

 

Trzymajcie kciuki za nasz jarmark!

Ps. Mnemo, właśnie przyfrunęły nasionka - dziękuję! Ja z kolei mam piękne, bardzo ciemno bordowe, zahaczające o czerń malwy. Ktoś chętny?