Gość niekoniecznie niedzielny

Odwiedziny na gumnie zawsze są miłe. Dzielą się jednak na oczekiwane i nieoczekiwane. Z oczekiwanych miłych to rodzina, przyjaciele, znajomi królika, koleżanki (i koledzy, ale koleżanek więcej) z różnych etapów mojego/naszego życia, ostatnio z wirtualnego.:)

Ładnie u nas, prawdaż?

Z oczekiwanych mniej miłych to pan od prądu, pan od wody oraz cała masa drobnicy: kret (nie mylić z Kretem!), karczownik, ryjówka, muchi, komary, mszyce i gołe ślimole. No ale one też do czegoś są potrzebne, toteż jakoś z nimi koegzystuję, chociaż bywa, że wkurzają mnie do obłędu. Jeśli nie przesadzają, daję im święty spokój.
Z odwiedzin nieoczekiwanych trudno mi przypomnieć sobie niemiłe - z wyłączeniem pana od autobusu, który przytarł mnie (auto znaczy) na rondzie i przyszedł mi udowodnić, że jestem wielbłądem. Albo Patologii przybyłej z pytaniem, czy nie skoczyłabym do B. po papierosy. Tutaj nie ma sklepu, a ja w końcu mam samochód i trzeba sobie pomagać.
Wizyty nieoczekiwane na ogół są miłe i bardzo miłe, bo mają w sobie element niespodzianki. Jedna z takich wizyt to gość prawie królewski. Co z tego, że paź? Jest blisko królowej!

Ganiałam za nim z aparatem po całym gumnie, ani myślał przysiąść. Kfiatków wszędzie pełno, a on zagustował w suchych różach, które zaschły w tym upale na wiór dosłownie w pół dnia. Paź był duży na tyle, iż przez okno w kuchni wydawało mi się, że to jakiś mały ptak się uwija. Spokojnie miał z osiem centymetrów rozpiętości skrzydeł.

Albo taki gość:

Chodził sobie jak po swoim, niespiesznie, po całym gumnie. Pieski go nie wyczuły, ale na wszelki wypadek wyprzedzająco zabrałam je do domu. Chłopak jest na gumnie stałym gościem. Raz nawet zaniepokoił moją Siostrę. Kątem oka widziała, że coś dużego skacze na gumno ze słupka, na którym (ledwo) trzyma się płot. Chyba się przestraszyła, że to orzeł poluje na Balusia.:)

Widzicie to arboretum w tle? Tam nie było niczego, poza pokrzywami i koślawą szopką sąsiada z tyłu, za płotem.

Tych gości w zasadzie nie mogę zaliczyć do nieoczekiwanych, bo czekamy na nich (nie) przez całą zimę i wiosnę:

Sikoreczki już widziałyście, ale gdyby ktoś przeoczył:

Nie wiem, jak nazywa się ten gość, ale tak maluśkiego ślimola dotąd nie widziałam. Cały jest przezroczysty! On siedzi na winogronie! Jest mały jak łepek od szpilki. Aż mnie rozczulił:

Gość poniżej z całą pewnością jest niezłym gościem, chociaż to ja go odwiedziłam, a nie odwrotnie:

To ostrzyżony szpic pomeranian o imieniu Bobo. Podobno ma w sobie lisią krew...

Tutaj też ktoś nas odwiedził, ale raczej z tych nieoczekiwanych, niemiłych:

Goście dwaj w jednym, oczekiwani i mili, ale przez nadmiar spowszednieli:

Nieoczekiwane odwiedziny sąsiada o 7 rano w celu pożyczenia wiertarki/młota udarowego/piły Wam daruję, bo o tej porze nie kumam i nie poznaję, poza tym niewiele pamiętam. I nie mam zdjęcia.

Rześkiego tygodnia!
Wiem, że pamiętacie, tak tylko sobie pitolę palcami po stole, ale czy NA PEWNO pamiętacie o wystawieniu picia zwierzakom, ptakom i innej gadzinie, kto może i gdzie może? W płaskich naczyniach, bo co pomniejsze mogą się potopić. Dzisiaj pewien wróbelek przysiadł na glinianym garnku, który stoi na stole w ogrodzie w nadziei, że jest w nim woda. Miał biedak otwarty dziób i ział jak pies. W garnku wody nie znalazł, ale znalazł gdzie indziej na gumnie.

 Uwaga, zagadka! Kim jest osoba na poniższym zdjęciu?

Lidka zgadła, więc mogę już zdradzić, że tą osobą jest AniaM. na tropie żuczka-jelonka chyba, a zdjęcie zrobiła Grażyna Wenezuelska. Fajny kapelutek...

Kto zgadnie pierwszy, otrzyma wirtualny (lub realny)* uścisk dłoni PrezesKury oraz wirtualny (lub realny)** uścisk dłoni osoby ze zdjęcia

*warunki do uzgodnienia

**j/w