List niekoniecznie o miłości, chociaż w jej sprawie

Kury, Koguty i kto żyw!
Mika napisała List do Proboszcza, ja podrasowałam mój "List do sąsiada" i oto poddajemy się konsultacjom. Nie wiem, jak ugryźć sprawę sterylizacji i co księża na to? Obawiam się, że niechętnie. Nie wiem też, co z podpisem pod listem do proboszcza? Podpisuje osoba, która go pośle w świat, czy wszystkie podpisujemy? Jak? I jakim kluczem wysyłamy? Każda z nas (ta, która chce oczywiście) do parafii w swojej miejscowości/ powiecie/województwie?
Jesteśmy otwarte na rzeczowe uwagi. Oba teksty poprawię i będą gotowe do skopiowania.
A otóż i one:
Najpierw Mika:

Szanowny Księże Proboszczu,
Zwracamy się do Księdza z wielką prośbą i nadzieją, że zechce Ksiądz pomóc w naszych działaniach mających na celu poprawę bytu zwierząt domowych.
Jesteśmy grupą blogerek, którym leży na sercu los zwierząt domowych, szczególnie na wsi i w mniejszych miejscowościach. Nie jesteśmy „nawiedzonymi ekologami”, jesteśmy po prostu grupą osób wrażliwych na cierpienia zwierząt i postanowiłyśmy zrobić dla nich coś, co mogłoby znacząco poprawić  ich los. Wiele z nas mieszka na wsi i widzimy codziennie, jak źle i bezmyślnie bywają traktowane zwierzęta, szczególnie psy i koty. Co gorsza, wielu ludzi po prostu nie widzi w tym nic złego, takie podejście miał ich ojciec, dziadek i takie samo mają oni sami. Tłumaczenia i kontrole organizacji opiekujących się zwierzętami niewiele dają, gdyż tego rodzaju organizacje nie są dla nich żadnym autorytetem, a ich zalecenia są traktowane jak „wymysły miastowych”. Ponadto kontrole zdarzają się sporadycznie, są nieskuteczne, ponieważ kary nie są egzekwowane, albo są egzekwowane w symbolicznym wymiarze.  

Autorytetem dla ogromnej rzeszy ludzi jest Kościół i ksiądz, dlatego też właśnie do Księdza zwracamy się z naszą prośbą.  Bowiem księża – w obrębie swoich parafii - mają ogromną możliwość wpływu na los zwierząt, a tym samym ulżenia im w cierpieniu. Mówienie o tym na kazaniach czy zwracanie uwagi podczas kolędy mogłoby uczynić cuda. Przecież są to żywe istoty, czujące ból, głód i cierpienie.  Zadawanie im tego bólu i cierpienia czy to bezmyślne, czy co gorsza, celowe, jest czynem złym. Kościół swoim autorytetem mógłby zdziałać bardzo wiele uświadamiając to Wiernym. Dlatego ośmielamy się w Nim szukać pomocy. Wszak w samym Katechizmie Kościoła Katolickiego zapisane są słowa: „każde stworzenie posiada swoją własną dobroć i doskonałość […] Różne stworzenia, chciane w ich własnym bycie, odzwierciedlają, każde na swój sposób, jakiś promień nieskończonej mądrości i dobroci Boga. Z tego powodu człowiek powinien szanować dobroć każdego stworzenia ” (KKK, 339) „Zwierzęta są stworzeniami Bożymi. Bóg otacza je swoją opatrznościową troską. Przez samo swoje istnienie błogosławią Go i oddają Mu chwałę. Także ludzie są zobowiązani do życzliwości wobec nich” (2416) oraz „Sprzeczne z godnością ludzką jest niepotrzebne zadawanie cierpień zwierzętom lub ich zabijanie” (2418). 
Będziemy wdzięczne za pomoc w uświadomieniu ludziom, że nasi „bracia mniejsi” nie zasługują na zły los, który gotuje im człowiek. To nieprawda, że „głodny pies lepiej pilnuje”, to nieprawda, że „kot się sam wyżywi”, to nieprawda, że topienie kociąt i szczeniąt jest humanitarne. Wielu Wiernych regularnie chodzących na mszę do kościoła nie widzi tego, że ich pies jest głodny, że ma łańcuch wrośnięty w szyję i nie ma wody w upały, a w zimie zamarza w blaszanej beczce. Nie widzą w tym nic złego i to jest najgorsze. Prosimy bardzo o pomoc w uświadomieniu ludziom, że takie postępowanie jest złe i niezgodne z prawem, tak ludzkim, jak i Bożym. Także sam Papież Franciszek zwraca uwagę na fakt, że obojętność lub okrucieństwo wobec zwierząt przekłada się na sposób traktowania ludzi. „Serce jest jedno i ta sama mizeria, która prowadzi do znęcania się nad zwierzętami – pisze papież – niechybnie przejawi się w relacji z innymi osobami.” I dalej:  „My sami nie jesteśmy ostatecznym celem wszystkich innych stworzeń. Wszystkie zmierzają wraz z nami i przez nas ku ostatecznemu kresowi, jakim jest Bóg w transcendentalnej pełni, gdzie zmartwychwstały Chrystus wszystko ogarnia i oświetla. (…) człowiek powołany jest, by przyprowadzić wszystkie stworzenia do ich Stwórcy” wyjaśnia Papież. Mówiąc wiele o miłosierdziu, rozciąga to pojęcie nie tylko na ludzi, ale też na przyrodę i środowisko naturalne, którego częścią są przecież zwierzęta.

W załączeniu przesyłamy tekst napisany przez jedną z naszych koleżanek. Będziemy bardzo wdzięczne, jeśli Ksiądz mógłby wykorzystać go w jakiś sposób podczas kazania, bądź katechezy w szkole, albo chociaż powiesić na tablicy ogłoszeń.  Szczególnie zależy nam na uświadamianiu tego dzieciom w nadziei, że być może nowe pokolenia zmienią tę sytuację na lepsze. Uwrażliwienie ich na ten problem może przynieść naprawdę wspaniałe owoce.

Wierzymy głęboko, że potraktuje Ksiądz poważnie naszą prośbę i wspomoże nasze działania swoją siłą i autorytetem. Dziękujemy serdecznie i będziemy bardzo wdzięczne za zrozumienie i pomoc.

Z wyrazami szacunku  

...

...

A tu tekst ten-co-wiecie:  

Drogi Sąsiedzie, gdziekolwiek mieszkasz!

Jesteś człowiekiem pracowitym, uczynnym i pomocnym i wiem, że na twoją sąsiedzką pomoc zawsze mogę liczyć. Gdyby nie jedno zastrzeżenie, mogłabym powiedzieć, że jesteś dobrym, przyzwoitym człowiekiem. Ciężko pracujesz, dbasz o rodzinę, kochasz wnuki, opiekujesz się nimi, odbierasz ze szkoły, czasem widzę, jak się z nimi bawisz. W każdą niedzielę z całą rodziną i sąsiadką-staruszką jedziesz do kościoła. Ksiądz po kolędzie bawi u Ciebie dłużej, niż u innych. Pięknie wyremontowałeś dom, na wysprzątanym podwórzu stoją trzy samochody, w zadbanym warzywniku pysznią się kwiaty i dorodne warzywa. Masz psa, kota i stadko tzw. szczęśliwych kur. Kiedyś kupowałam od ciebie jajka, ale już tego nie robię. Któregoś dnia zobaczyłam, że Twoje kury są łyse i pokrwawione. Wydziobują się z nudów, ze stresu i z braku witamin. Nic w tym zaskakującego, skoro przez okrągły rok siedzą na malutkim wybiegu, gdzie nie dociera słońce, w dodatku nie sprzątanym od tygodni. Nic nie rozumiem, przecież masz duży, stary sad, w którym rosną chwasty! Wypuść kurki, daj im więcej oddechu, będziesz miał trzy razy więcej jajek, a i ja chętnie je od ciebie kupię. A pamiętasz swojego poprzedniego psa? Pamiętasz, jak kaszlał? Dawałeś mu polopirynę, co jest jakimś tam przejawem troski. Skąd mogłeś wiedzieć, że polopiryna jest dla psa zabójcza? Moje rady skutecznie puszczałeś mimo uszu, bo przecież weterynarz to fanaberia dla miastowych. Wystarczyło chociażby włączyć komputer, który przecież masz i wpisać w googla „pies kaszel polopiryna”. No ale pomocy szuka ktoś, komu ZALEŻY. Pies po prostu zniknął któregoś dnia. Po kilku dniach pojawił się następny. Szczekał i wył w malutkim kojcu całymi dniami i nocami, poddał się po kilku miesiącach. Siedzi tam teraz apatyczny i brudny. Moje psy chodzą pod płot codziennie i on tylko wtedy na chwilę się ożywia. Czy wiesz, sąsiedzie, że pies to zwierzę szalenie towarzyskie i spragnione kontaktu z człowiekiem? I wiesz, że zupełnie jak ty cierpi z głodu, zimna i samotności? Widzę, że czasem go wypuszczasz bez żadnej kontroli, żeby „sobie podjadł” (twoje słowa) jeśli się trafi jakaś padlina. Pies znika wtedy na dwa, trzy dni i nikt go nie szuka. Nie wiesz pewnie, bo i skąd, że gna go także instynkt przedłużenia gatunku. Na takiej samej zasadzie inny sąsiad wypuszcza swoją suczkę, która dwa razy w roku rodzi nikomu niepotrzebne, niechciane szczenięta, które z kolei umierają z powodu chorób, zimna i głodu? Jeśli nie umrą, to sąsiad je utopi, bądź zakopie żywcem. Czasem któremuś się uda i przetrwa tylko po to, abyś mógł wsadzić go do ciasnego kojca (jeśli ma szczęście), albo przypiąć łańcuchem do jakiejś blachy zwanej dumnie budą i raz w tygodniu wypuścić na noc, żeby znalazł sobie coś „porządnego” do jedzenia. Będzie miał szczęście, jeśli nie zatruje się śmiertelnie padliną, albo nie zastrzeli go jakiś myśliwy. Czasem ze zgrozą myślę, że byłoby dla niego lepiej, gdyby nie przetrwał. 

Między bajki włóż szkodliwe mity o tym, że suczka/kotka choć raz musi urodzić. Nie musi i nie ma to żadnego wpływu ani na jej zdrowie, ani na charakter.

Czy wiesz, że gotowe jedzenie dla psa/kota, nawet to najtańsze i nie najlepszej jakości, takie w puszce, bądź w postaci suchych chrupek jest dla niego lepsze, niż kilo kości z golonki, albo – co gorsza – z kurczaka - co może spowodować powolną śmierć w męczarniach? Nie mówiąc o chlebie namoczonym w brudnej wodzie, pleśniejącym w starym garnku tygodniami? Czy wiesz, że od nadmiaru kości w ogóle, nie tylko takich z kurczaka, pies może umrzeć? On tego nie wie, ale ty tak, przynajmniej powinieneś wiedzieć. Zastanawiam się codziennie po co ci pies? Kogo zaalarmuje, skoro szczeka bez końca, a i tak nikt się jego szczekaniem nie interesuje? Gdyby złodziej grasował na twoim terenie, nikt nie zwróci na to uwagi, bo przecież pies szczeka bez przerwy! Trudno to znieść, ale znoszę, bo boję się, że jeżeli ci coś powiem, zrobisz mu jeszcze większą krzywdę. Nie dotykasz go, bo – jak powiadasz – śmierdzi. Gdybyś siedział latami w rzadko, lub nigdy niesprzątanym kojcu, sądzisz, że pachniałbyś fiołkami? Nikt ci nie powiedział, a sam nie zauważyłeś, że pies jest mądry, że ma zdolność rozumowania na poziomie 2-3 letniego dziecka  i tylko od ciebie zależy jak tę przyrodzoną mądrość wykorzysta? Przecież z 3-letnim wnukiem świetnie się dogadujesz? Wyobraź sobie swojego wnuka i tak samo traktuj psa. Nie, to nie bluźnierstwo, niby dlaczego? Pies i kot czują tak samo! Czują ból, zimno, głód, odrzucenie, samotność. Czy wiesz, ile radości może ci dostarczyć ich towarzystwo? Nie wiesz, bo i skąd? Szybko możesz się o tym przekonać, tylko wpuść je do domu, daj kawałek podłogi i jakąś starą kurtkę do leżenia, a zobaczysz, że to sfera emocji, jakiej nigdy dotąd nie doświadczyłeś, o jakiej nawet nie śniłeś. Twój pies kocha cię pomimo i pójdzie za tobą wszędzie, mimo haniebnego traktowania. Trudno o bardziej bezwarunkową miłość. Masz w życiu za dużo miłości? Masz w swoim otoczeniu kogoś, kto kocha cię aż tak? Co z tego, że pradziadek, dziadek i ojciec tak samo traktowali swoje zwierzęta? Ile można zwalać na przodków? Masz własny rozum? Może czas przerwać ten zaklęty krąg i dać wnukom inny wzorzec? Bo dla twoich dzieci jest za późno. Zabrałeś im coś, czego nie da się odzyskać. A obawiam się, że za późno i dla wnuków, skoro twoja wnuczka stojąc przy kojcu, patrząc na mojego miłego i czystego psa mówi: mamo, kupisz mi pieska? Podczas gdy jej pies, dwa metry dalej rozpaczliwie żebrze przez kraty kojca o odrobinę uwagi i dotyk.

I co stało się z twoim kotem? Bezimiennym, bo na co kotu imię? Tutaj koty niezależnie od płci mają na imię „ciciuś” – w najlepszym razie. Nie widuję go od jakiegoś czasu, a przychodził na przekąskę. Czy w ogóle wiesz, że go nie ma? Był przez dwa lata, dokładnie to pamiętam. Nie miał wstępu do domu, ani nawet do piwnicy, bo jej nie masz. Nie wiem, gdzie nocował. Mam nadzieję, że w jednej z czyichś obór, gdzie mógł się ogrzać przy krowach. Masz przecież tylko drewniane, dziurawe szopki, w których jest tak samo zimno jak na zewnątrz. Możesz spać spokojnie podczas gdy twój kot przymarza gdzieś do podłoża? Tylko nie mów mi, że zwierzęta nie mają duszy. To nie ma nic do rzeczy - dusza nie ma nic wspólnego z odczuwaniem bólu. Mówisz, że kot sobie poradzi. Z czym? Z chorobami? Z lisem? Z 15-stopniowym mrozem? Z głodem? Z zatruciem myszą nafaszerowaną trutką, którą przed chwilą zjadł? Z wyniszczającą biegunką? No tak, nie masz pojęcia, że kot nie powinien pić mleka, przynajmniej nie każdy. Powinien za to pić wodę. To brzmi jak herezja, prawda? Ale nią nie jest. Na większość kotów laktoza zawarta w mleku działa jak pastylka przeczyszczająca. Jakiś czas daje radę, a potem po prostu odwadnia się i umiera. Ale o tym też nie wiesz, bo swojego kota traktujesz jak muchę, zresztą on swoją biegunkę załatwia w plenerze. Zniknął, to bierzesz następnego. I tak dalej. Dlaczego nie wpuścisz go do domu, czy choćby do piwnicy? Czego się boisz? Że nabrudzi? Postaw mu zwykłą miskę z piaskiem, już on będzie wiedział, co z nią robić. Że ma robaki? A ma, musi je mieć żywiąc się myszami i tym, co uda mu się znaleźć. Ale jedna, mała pastylka raz na jakiś czas wystarczy. Kosztuje grosze. I nie obawiaj się bakterii, we własnych ustach masz ich więcej, niż zdrowy kot. Mówisz, że brudny? To znaczy, że prawdopodobnie jest chory. Zdrowy kot myje się wręcz obsesyjnie. Świadomość, że głodne, chore, zziębnięte zwierzę, umiera obok w cierpieniach, nie zakłóca ci snu.

Wyobraź sobie, że twoja kotka rodzi 3 razy w roku po 4 kocięta – pomnóż to przez ilość kotów we wsi, czyli razy 17, bo zakładam, że w każdym gospodarstwie jest jeden kot, a na pewno jest ich więcej (nikt nie wie, ile). Daje to liczbę 204 kotów po roku. Robi wrażenie, prawda? Jasne, że większość nie przeżyje. Umrą z głodu i chorób, o ile gospodarz nie zatłucze ich, nie potopi , nie zakopie żywcem. A pomyśl sobie, że jest tu więcej kotów, niż jeden na gospodarstwo. Czujesz ogrom cierpienia i śmierć dosłownie wszędzie? A to tylko jedna, malutka wieś. Z łatwością można by tego uniknąć.

Kot też potrzebuje twojego towarzystwa. To głupi mit, że kot przywiązuje się do miejsca, nie do człowieka. Jeśli będzie dobrze odżywiony i zdrowy, będzie bardziej łowny, niż kiedykolwiek. I nie mów mi, że nie masz pieniędzy na weterynarzy. Masz. I nikt cię nie zmuszał do posiadania psa, czy kota. Przecież widzę, jak strzelasz w niebo fajerwerkami za parę setek, innych dóbr nie będę ci wypominać. Mógłbyś z łatwością dowiedzieć się jakim cudem jest udomowiony kot. Mógłbyś poczuć na kolanach jego ciepło. Mógłbyś słuchać, jak mruczy ci do ucha i aż pogwizduje ze szczęścia. Mógłbyś do woli dotykać jego mięciutkiego, czystego futerka. Mógłbyś nosić go na rękach, a on oplatałby ci łapkami szyję. Mógłbyś poczuć na uchu jego szorstki jęzorek. Mógłbyś w nocy poczuć, jak układa się wzdłuż twoich pleców, albo w zgięciu łokcia. Mógłbyś wtulić twarz w jego ciepłe, pachnące futerko i tak zasypiać. Mógłbyś na dzień dobry poczuć delikatny dotyk jego chłodnego noska na swoim policzku...

***

I jeszcze jedna sprawa. Do wzięcia (w Poznaniu) jest cudna, malutka sunia imieniem Miśka. Zdrowa, towarzyska, całuśna, czyściutka, nieagresywna. Nie jest wysterylizowana. Nie wiem, jak z kotami, bo chowała się dotąd bez kotów. Ma półtora roku. 

Na razie tyle wiem, ale będę wiedziała więcej. Spójrzcie na to cudeńko: