Lecą żurawie

Dzień wstał dzisiaj piękny i rześki, pierwszy taki od chyba dwóch tygodni. Nawet było słonecznie. Zamiast niedzielę świętować poszłam na gumno - mrozu i śniegu tylko patrzeć (oby nie), a doniczki z ziemią i resztkami roślin nie sprzątnięte. Drugi taki ładny dzień nie wiadomo czy się trafi jeszcze w tym roku, a doniczek szkoda, gdyby mróz miał jednak nadejść. Zawdziałam więc moje pół-kaloszki o trzy numery za duże, pojazd w postaci taczki wyprowadziłam z obory i wtedy... wtedy je usłyszałam. Dźwięk wyraźnie się przybliżał i rósł. Gęstniał i nabierał objętości. Życie wokół zamarło i wieś zastygła w niemym oczekiwaniu. Gdzieś w oddali zawył pies i echo grało. Smużka dymu z komina patologii przysiadła, by zaraz zniknąć w podmuchu potężnych skrzydeł. Świat pociemniał jakby w oczekiwaniu burzy, zadrżały osikowe listki, złotawe pęki traw zafalowały niespokojnie. Czarny kot przemknął pod murem starego domu, biegnący miedzą nieduży, beżowy pies z dziwaczną obrożą na szyi aż przysiadł ze strachu. Z nieba popłynął niepokojący dźwięk trąb jerychońskich, które grały w zapamiętaniu, zwoływały się, przekrzykiwały... Aż wreszcie zapadła cisza. Świat znów pojaśniał, pies przestał wyć i echo nie grało. Dym z komina patologii snuł się bezczelnie jakby nigdy nic. Nie wiedział, że to tylko popas...

Trafiły się też gęsi

Usiadły za daleko, aby zrobić dobre zdjęcie - obiektyw nie ten. I nie wszystkie dał radę objąć za jednym zamachem. Stałam z rornetą i naliczyłam ponad 200! Mogę się mylić o 10 może? Stały sobie spokojnie, albo siedziały. I tak do wieczora. Ogniomistrz miał zakusy, żeby troszkę je podejść, bo koniecznie chciał je w locie zdjąć, alem mu wyperswadowała. Pod wieczór odleciały, ale na zdjęcia było już ciemnawo. Za to trafiły się gęsi w locie.
Widok był porażający. I klangor z tylu gardeł, to naprawdę było coś!
Takiego spotkania życzę Wam w tym tygodniu!