Andy w moim domu

Pamiętacie łatwiutki konkurs u Mnemo? Ten z rozpoznawaniem które nóżki czyje? Mnemo, Grażyny, czy Kasi? Rozpoznałam i zostałam nagrodzona! I to tak, że szczęka mi opadła i już tak została. Otóż Grażyna podarowała mi batik wyczarowany w andyjskiej wiosce przez włoską artystkę Valerię. Sumitowała się Grażyna, że to maleństwo takie, że prawie go nie widać, to spodziewałam się czegoś o formacie pocztówki. Nie wiem, co dla Grażyny jest duże, skoro tak wygląda maleństwo? Ma ono bowiem wymiar 43x33cm!
Jest oprawione w prześliczną, prostą ramkę, która bukbroń nie konkuruje z batikiem, a ten z kolei umieszczony jest między DWOMA szybkami! Jeśli powiesi się go pod światło, lub po prostu podświetli, wygląda jak witraż. Czujecie tę egzotykę? Kawałek andyjskiego nieba w moim domu? Co tu wiele gadać, mnie batik zachwycił i nie wiem, jak dziękować Grażynie? Jestem zachwycona i odrobinę zbita z tropu, że aż tak...
Grażynko, dziękuję - za każdym razem, kiedy spojrzę na to cudeńko, pomyślę o Tobie. O Valerii trochę też, ale o Tobie bardziej!
Ubolewam, że zdjęcia nie oddają urody batiku. Ganiałam z nim po całym domu i nie tylko, ale ciemno tak, że nijak zdjęcia nie wychodzą. W dodatku światło odbija się od szkła. Zdjęcie robione pod światło, to same wiecie, jak wychodzi. A tylko pod światło widać efekt witraża. Musicie mi uwierzyć na słowo - jest piękny!

Przesyłce towarzyszyła wytworna karteczka ze śnieżynką wydzierganą własnoręcznie przez Grażynę:

Grażynko, muszę jednak do czegoś się przyznać. Nie upilnowałam! Nie wiem, jak i kiedy, ale Czajnik śnieżynkę sobie po prostu wziął i trochę się pobawił... Nie zdążył zrobić jej krzywdy, ale muszę wyprać:(

I coś dla igrzysk. Pamiętacie dyskusję o onesiach?
Tego osobnika przysłała mi Viki - czyż nie pasuje idealnie do Jej foteli?