Łatka już pod kocykiem!

Jesteśmy! Wszyscy cali i zdrowi, Wasze życzenia i kciuki pomogły, droga była szorstka, sucha i słoneczna! Poza tym, że moja Córuś zgubiła telefon, wszystko poszło gładko. Na szczęście, zanim go zgubiła, zdążyła umówić się z Dziewczynami i Łatką pod hotelem 500 w Strykowie. Dziewczyny były trochę przed nami, kilka razy dzwoniły, ale córusiowy telefon nie odpowiadał. Już widzę, co musiały sobie wyobrażać. Na ich miejscu, wyobrażałabym sobie tylko jedno. Że się rozmyślili.... Nie rozmyślili się jednak. Dziewczyny przywitały nas słowami, że bidusia ma chorobę lokomocyjną, ale jest odsikana, odkupczona i odrzygana:))) Wiatr był lodowaty, Łatka trzęsła się jak osika z zimna i strachu. Przekazanie odbyło się więc szybko i jazda do domu. Z Lamą nie było żadnego problemu, obwąchały się dziewczynki i to wszystko. Malutka siedziała w samochodzie jak mysz pod miotłą, sztywna ze strachu. Bała się położyć i przysypiała na siedząco. W końcu jednak troszkę przytuliła się do córki., a drugą część podróży spędziła na kolanach M. - córczynego Istnego, z głowiną wtuloną w zgięcie jego ręki, nie wiem, żeby niczego nie widzieć chyba? O siusianiu po drodze nie było mowy. Wyszła z samochodu, ogonek przykleiła do brzucha i gdyby nie smycz, poszłaby przed siebie. Teraz troszkę zjadła (z oporami), leży pod kocykiem i powoli się ośmiela. Jest maleńka i chudziutka, ale nie wychudzona, chociaż przez skórę czuć kosteczki. Jak u ptaka... I śliczna. Kiedy nabierze trochę ciałka, będzie niewiele mniejsza od Lamy. Wyglądają obie nieziemsko. Lama ma czarny kubraczek i białą głowę, Łatka odwrotnie.
Powinnam się cieszyć, że wszystko skończyło się dobrze. Jednak jakoś nie potrafię, kiedy pomyślę, ile krzywdy ktoś zrobił temu maleństwu i ile jeszcze takich maleństw i nie tylko maleństw wszędzie wokół. Nie mogę zapomnieć jej oczu, co spojrzę na zdjęcie, to ryczę. To dwa bursztyny pełne smutku i strachu.

Moment przekazania

 Reszta zdjęć robiona w samochodzie. Na zewnątrz było strasznie zimno.

W czarnym kubraczku to Lama

Z ostatniej chwili: Łatka zaczęła jeść!!!
Z najostatniejszej chwili, tzn, z dzisiaj, 1 grudnia przed południem: Łatka dopiero dzisiaj zrobiła siusiu, ale przestała w panice szarpać się na smyczy. Noc spędziła pod kołderką - bardzo się tuli do człowieka i szuka ciepełka. Chce jeść! Powolutku się oswaja.