Co się komu śni, nowy wybieg

Poszło nam dzisiaj ras, ras i po spacerniaku. Zadusiłyśmy bloggera w jeden wieczór. Za Miki przyzwoleniem robię nowy wybieg ze starą obsadą. Jeśli ktoś chce poczytać co nam się czasem śni, zapraszam do poprzedniego postu (warto!)

oraz

ogłaszam z satysfakcją i przyjemnością, że mamy tytuł naszego hymnu. Brzmi on: "Kurohymn, czyli dumnie na gumnie". Mam teraz orzech do zgryzienia, bo właściwie autorki tytułu mamy dwie: Sonic i AniaM. AniaM. wymyśliła "Dumnie na gumnie", Sonic dorzuciła "Kurohymn". I co ja mam zrobić? Nagrodą ma być kura w niewiadomej jeszcze postaci. Rosół i potrawka, czy jak? Nie mówiąc o uhonorowaniu Autorek Kurohymnu - Damykier i Ninki! To wymaga burzy kurzych mózgów:)))
Ja juz zaczynam burzyć mózg, a teraz oddaję głos Mice:

Jak z tytułu wynika, dzisiaj będzie o snach. Ostatnio jakieś dziwaczne mnie nawiedzają, może od leków, może od wiosny, sama nie wiem.
Jak powszechnie wiadomo, czym jest sen - nie wiadomo. Niektórzy twierdzą, że to odbicie rzeczywistości przetworzonej przez naszą podświadomość, inni, że to wyraz naszych tęsknot i podświadomych dążeń, jeszcze inni, że to nocna praca naszej wyobraźni.  Ja osobiście skłaniałabym się ku drugiej i trzeciej teorii, ale wszak to tylko teorie. Sny są nadal jedną z największych nierozwiązanych zagadek.

Są sny, które zapominamy natychmiast po obudzeniu, a są takie, które pamiętamy całe życie. Do takich należy mój sen z dzieciństwa o czarnych pająkach pełzających po mojej poduszce... Darłam się tak, że słychać mnie było u sąsiadów, a rodzice długo nie mogli mnie uspokoić.  Ten sen był tak rzeczywisty, realny, że ja naprawdę te pająki widziałam na poduszce, pamiętam to uczucie przerażenia, gdy zobaczyłam takiego stwora koło swojej twarzy...
Kolejny zapamiętany na zawsze to sen o lądowaniu na Księżycu. Leciałam po prostu rakietą (wyglądającą jak z dykty) na Księżyc, wylądowałam, zakopując dziób rakiety w glebie (czy co tam na tym Księżycu  jest) i łaziłam po kraterach. W sumie nic ciekawego się nie działo, ale byłam okropnie z siebie dumna, że aż am doleciałam:)))
Trzeci z kolei był serialem... Przez trzy dni z rzędu śniły mi się kolejne odcinki. Tym razem płynęłam na jakimś ogromnym korsarskim statku nocą, bo światło księżyca kładło się na ciemnym morzu. Zaczął się wiatr i wypadłam za burtę, czego nikt nie zauważył. Drugiej nocy cały czas płynęłam za statkiem, usiłując go dogonić, a mnie z kolei usiłował dogonić wieloryb. A trzeciej nocy w końcu dopłynęłam do statku i ktoś mnie wyciągnął... Muszę powiedzieć, że straszliwie to było męczące.
O snach typu, że komuś coś ukradłam i mnie gonili to nawet nie ma co pisać, każdy coś takiego zna. Jeden się wyróżniał, bo uciekałam na ogromnym motocyklu, takim z lat 30-tych.

Gdy powzięłam postanowienie nauki jazdy, nawiedzały mnie sny, w których prowadziłam auto i doskonale mi szło. Na jawie bywało różnie...
Zdarza się też, że powracają w snach miejsca, które już kilkakrotnie mi się śniły a nie mają odbicia w rzeczywistości. Takie miasta ze snu... Właśnie wczoraj coś takiego mi się śniło, niby jest to Kraków, ale nieistniejący, jednak ja wiem, co będzie za rogiem i jaki urokliwy ryneczek się znajduje za domami... Pojawiają się też wielkie miasta, też już znane z poprzednich snów.
Ostatnio był to Kair, bardzo dziwaczny, ale jakby z lat 70-tych. Byłam na wycieczce z jakimś biurem podróży i pomagałam kierowcom busa, który miał uszkodzoną szybę. Miałam zanieść jakieś dokumenty do hotelu, a w międzyczasie bus odjechał. Widziałam go na rondzie, dał mi znak, że mnie zabierze za rondem, ale nie miał się gdzie zatrzymać i odjechał... Najwyraźniej były to lata 70-te, bo komórek nie było a ja zostałam bez pieniędzy w obcym mieście. Dalsza część snu to moje peregrynacje po tym niby-Kairze w poszukiwaniu pomocy i pieniędzy, nawet była to praca w jakimś klubie w szarawarach hurysy:))))
Bywają sny bardzo przykre i smutne, człowiek się budzi kompletnie wytrącony z równowagi. Śnią się oczywiście zmarli bliscy, zawsze jako żywi. Dużo częściej śni mi się Tato niż Mama. Tato bardzo realnie, w różnych normalnych sytuacjach, Mama dużo rzadziej i zawsze jest tak, jakby właśnie skądś wróciła, przyjechała z daleka, z sanatorium albo z zagranicy.
W okresach dużych stresów i natłoku pracy w realu , miewałam potwornie męczące sny. Caluteńką noc śniło mi się, że coś robiłam, gdzieś jechałam, pędziłam, pracowałam. Po takiej nocy budziłam się tak zmęczona, jakbym robiła to w rzeczywistości, po prostu zmęczona fizycznie.
Bywało też, że zapadałam w sen tak głęboko, że nie mogłam się wybudzić, wydawało mi się, że wydobywam się na powierzchnię z jakiejś straszliwie głębokiej studni albo leja i bardzo długo przytomniałam po czymś takim.

Oczywiście są i sny piękne, o łąkach, górach i zwierzątkach. Chociaż ostatnio niezbyt często.
A co wam się śni??? Chętnie się dowiem i może któraś się zna na snach, to nam objaśni???

Jako P.S. i nawias, dla wszystkich, którzy sieją, hodują itd, motto z piosenki Jacka Kaczmarskiego:

"A ty siej, a nuż coś wyrośnie,

A ty to, co wyrośnie zbieraj,

A ty czcij, co żyje radośnie,

A ty szanuj, to , co umiera..."

PS 2. Blogger pokręcił wszystkie filmiki i pokazywał ucho dzikiej kury w zamian. Aż takie fajne nie jest. To wyrzuciłam. Przepraszam Mika, nie mam zdrowia z nim walczyć, bo sromotnie przegrywam...