Stuk-puk w okienko

Działo się! Nieoczekiwanie, znienacka, stuk-puk w okienko, a tam kto? No kto? A Kretowata we własnej osobie! Mało, że Kretowata, ale Kretowata z całą (bez Kruczka) książęcą Rodziną w osobach Księcia Małżonka oraz Księżniczki. Dobrze, że zdążyłam zmienić spodnie od polowej roboty. Dobrze, że zdążyłam, upiec ciasto (szarlotka!) wg przepisu znalezionego u Anki Wrocławianki (pycha!). Nie zdążyłam powstrzymać entuzjazmu piesków, które przestraszyły nieco Księcia Małżonka, czemu się nie dziwię - Wałek w takich razach skacze, jakby chciał odgryźć nos i wydaje dźwięk przypominający pisk styropianu na szkle. Książę wszak się nie ugiął (jak to Książę), Księżniczce nawet smoki niestraszne, a Kretowata, to każdy wie, co tu jęzor strzępić po próżnicy. Jakby tajfun, ale bez szkód. Nie dość, że pióro ma lekkie, to jeszcze dar opowiadania. Zaśmiewaliśmy się do łez i rozpuku z Jej opowieści. z życia wziętych. Gdyby ktoś miał wątpliwości - przeprowadzić się na wieś, czy nie, decyzję na tak podjąłby dzisiejszego wieczora.
Pieski w końcu posnęły w odosobnieniu, jeden kot schronił się na szafie, drugi pod kołderką, Księżniczka popełniła trzy pastele (Kretowata, powiedz Jej, że jednak ten z domkiem najpiękniejszy), Książę nie dziwił się niczemu (życie z Kretowatą musiało Go uodpornić) i już trzeba było się żegnać. Ale na krótko, już moja w tym głowa.
Gdyby nie parę przeszkód, ożeniłabym się z Kretowatą!