Taki fajny miałam dzień... kontynuacja oraz Bardzo Ważny Suplement!

A nie zapowiadało się wcale... W planie wizyta u lekarza na dość nieprzyjemne zastrzyki, lekkie nerwy w związku z tym. Ja mam tak, że jak coś mam do załatwienia , albo ktoś ma przyjść coś naprawić, to ja już nic nie mogę robić, bo CZEKAM... Do lekarza o drugiej - ja już czekam od śniadania... Ma przyjść hydraulik po południu - czekam od drugiego śniadania... Przechlapane. Cała jestem czekaniem...
Ale nie o czekaniu miało być, tylko o fajnym:)) Pojechałam więc do lekarza, czekam znowu... Półtorej godziny... W końcu wlazłam. Uwielbiam tego pana doktora, jest młody, sympatyczny, chce mu się zająć człowiekiem ( a wielu już przy mnie wymiękło...) i mamy identyczne poczucie humoru... Przystąpił więc do zastrzyku ochoczo, po czym stwierdził: "Eeee, igła za krótka!"  I wymienił na baaardzo długą... "A czemuż?"  - pytam w swej naiwności.  - "Hmmm, rzekłbym, że pośladek za duży..."  - odparł Pan Doktor. Parsknęłam śmiechem na leżąco i rzeczona część ciała się zatrzęsła lekko. "Niech pani się nie trzęsie, bo nie trafię!" - zagroził. "To niech mnie pan nie rozśmiesza..." I tak mile gaworząc, załatwiliśmy drugi zastrzyk i było po wszystkim.  I już było fajnie:)) Zapomniałam dodać, że Pan Doktor ma w klapie wpięty znaczek z rozczapierzoną dłonią i podpisem: Nie Biorę! Żeby go tylko za to z pracy nie wyrzucili!!! Nie przeżyłabym... Dziękuję, Panie Doktorze:)))

Po zastrzykach pojechałam z moją koleżanką na zakupy do ekskluzywnego sklepu spożywczego, gdzie jakość jest ekskluzywna a ceny nie i wszyscy są przemili i życzliwi. I jeszcze się pięknie nazywa "Sklepy Cynamonowe":))) Pobuszowawszy po półkach nabyłam parę pyszności i znów było fajnie:))

Ale najfajniejsze czekało na mnie po powrocie... Po zjedzeniu odgrzewanego zamrożonego bigosu pozostałego ze Świąt Bożego  Narodzenia (pyszny!!!) zasiadłam do laptopa i wejszłam na pocztę. I cóż oczy moje widzą??? List, który zaczyna się od słów : "Na 100% nie spodziewasz się tego listu..."  No fakt nie spodziewałam się... Bo czyż można się spodziewać, że napisze do ciebie kompletnie nieznana ci osoba, która z czystej chęci sprawienia ci przyjemności wyretuszuje zdjęcie twojej Mamy, pozbawiwszy go plam z czerwonego tuszu???  Rozdziawiłam paszczę w niemym zadziwieniu i tak trwałam dłuższą chwilę... Chwilo taka trwaj i nie mijaj... Napisała do mnie Dominika, podczytująca naszego bloga, ale nie ujawniająca się w komentarzach, która właśnie zrobiła to co zrobiła bo po prostu pomyślała, że będzie mi miło... Świat jest piękny, jeśli są tacy ludzie, takie chwile zadziwienia i wzruszenia... I wszystko dzięki blogowi... Błogosławiony moment Hano, kiedy on powstał!!! Dominiko, bardzo, bardzo ci dziękuję! Jestem ci bardzo wdzięczna i poruszona twoim gestem. Myślę, że moja Mama też, w końcu tyle lat z czerwonym tuszem na nosie to chyba nie jest zbyt przyjemne... A oto wyretuszowane zdjęcie:

 Prawda, że fajne??????

I jeszcze dzisiaj koleżanka, która brała piesa na spacer powiedziała: "Aleś zrobiła furorę w szpitalu na rehabilitacjach!"  "Ale że co?" zapytałam bystro. Okazało się ,że jej kuzynka tam pracuje i jak tam jeździłam na zabiegi, to tak wszystkich poraziłam swoją błyskotliwą osobowością i ciepłem wewnętrznym, że wpadli w ogólny zachwyt:))) No sorry, musiałam się pochwalić, bo też mi się wtedy zrobiło tak fajnie na duszy...

I kończę ten fajny dzień słuchając "Trójki pod Księżycem" i przepięknej audycji Dariusza Bugalskiego. Kocham te audycje, są mądre, ciepłe i zawsze na ważne tematy, czasem , porządkując swoje myśli, pisuję do pana Bugalskiego. I wiecie co??? Zawsze odpisuje!!! I to też jest fajne...

Są takie dni, które rozwijają się tak, jakby motyl wykluwał się z poczwarki... Mnie się dzisiaj wykluł chyba jakiś wielobarwny motyl egzotyczny ( może z ogrodu Grażyny??) , dzięki fajnym ludziom:)))  W takim dniu to ja po prostu czuję w środku, w sobie, taki ogromny uśmiech od ucha do ucha... Dzielę się nim z wami na następny dobry dzień! Już dzisiejszy, bo dochodzi druga...

Grażyno, idę ukraść ci jakiegoś motyla z twojego bloga, pozwolisz, prawda??? Przecież jesteś fajna...
Ukradłam!!!

Autor: Mika o piątek, lipca 11, 2014 19

Kury! Kurki! Kureczki! Znane z wielkoduszności, szczodrości, wspaniałomyślności i wielkich serc! Potrzebna pomoc, spójrzcie tylko na te bidusie, które Kasia-Brujita znalazła w piwnicy i zabrała na swój strych. Potrzeba tak niewiele... Dokładne informacje u GosiAnki, tutaj: http://zamoimidrzwiami.blogspot.com/

Uda się, wiem, że się uda, mam pewność! Ja, Hana, kładę moją głowę na pieniek, pod topór!

Mama

Plamka

Pirat

Sherlock