DAWNYCH FILMÓW CZAR

Dziś trafił mi się film oglądany już mnóstwo razy, ale lubiany bardzo, zwłaszcza ze względu na aktorów: Kalina Jędrusik, Andrzej Łapicki, Wieńczysław Gliński, Krystyna Sienkiewicz, Mieczysław Czechowicz... Już ktoś wie? Jakby jeszcze nie, to przypomnę słynną scenę kąpieli w pianie pani Jędrusik:)  No i oparty na książce Joanny Chmielewskiej:) Teraz to już wiedzą wszyscy, "Lekarstwo na miłość". 

Urok i roztargnienie Kaliny Jędrusik buduje cały ten film, jej postrzelona przyjaciółka, grana przez Krystynę Sienkiewicz dzielnie jej sekunduje. No i pierwszy ówczesny amant o zniewalającym głosie, Andrzej Łapicki. Oglądając ten film już któryś raz, zwracam mniejszą uwagę na intrygę, a większą na szczegóły. Te szczegóły zresztą dają całkiem dokładny obraz ówczesnej rzeczywistości: problemy z telefonami, ogonki do budek telefonicznych, czekanie na ekipę remontową.  Dzisiaj rzuciły mi się w oczy róże. Bohaterka została obdarowana bukietem róż przez pana Łapickiego. Na takie badylki nikt by dziś nie zwrócił uwagi... Róże miały niewielkie podłużne kwiaty a bukiet, co tu dużo mówić, wyglądał jak wiecheć. Pierwsze bardziej ozdobne róże  pojawiły się dużo później, mnie się wydaje, że były to jaskrawoczerwone Mercedesy, ale mogę się mylić, jakby co , to poprawcie mnie. Ale te skromne miały urok naturalności...

Druga rzecz to sukienki. Wtedy chodziło się w sukienkach i garsonkach, a kobiety wyglądały naprawdę elegancko. Sukienki pani Jędrusik w tym filmie to wyższa szkoła jazdy, ale tak naprawdę zręczna krawcowa mogła uszyć wszystko. A najwspanialszą rzeczą były wtedy materiały niespotykanej dzisiaj jakości. Te wszystkie gabardyny, kretony, piki (kto dzisiaj wie, co to pika?), jedwabie z Milanówka, popeliny, rypsy... Gdzie to się podziało? Rzeczy z tych materiałów były szyte na lata, kolejne pokolenia chodziły w tych ubraniach. Ja sama w liceum chodziłam w gabardynowym płaszczu Mamy, szytym w latach 50-tych i w jej prochowcu, z tych samych czasów. I nie dlatego, że nie mogłam sobie kupić nowego płaszcza, tylko dlatego, że te płaszcze mnie zachwycały. Gabardynowy musiałam wyrzucić dopiero jakieś 10 lat temu, bo niestety mole go zjadły. Moja Mama była naprawdę elegancką kobietą i bardzo dbała o siebie. Miała świetną krawcową, panią H., która potrafiła wspaniale szyć, aczkolwiek zdarzały jej się dłuższe przerwy w pracy spowodowane alkoholem. Ale talent miała ogromny. Do dziś mam kilka ubrań po Mamie uszytych z przecudownych materiałów, jakich już dziś się nie dostanie.    Spróbuję jutro zrobić zdjęcie jednemu płaszczowi wieczorowemu, w którym jestem zakochana... A na razie jedno zdjęcie Mamy w letnim płaszczu, chyba z czegoś pomieszanego z jedwabiem. Płaszcz ten był przeze mnie często używany podczas pracy w Teatrze:)) Bluzka, którą ma moja Mama na sobie była też wiele razy przeze mnie noszona:)

No i proszę, gdzież mnie zawiodły rozważania o "Lekarstwie na miłość" :)) 

Z ogromnym sentymentem oglądam stare polskie filmy z lat 60-tych, a refleksje na temat różnicy naszego życia teraz i wtedy nasuwają się same. Np w "Wakacjach z duchami" uderzyło mnie, że teraz dzieciaki nie miałyby szans na takie odkrycia, bo nikt by ich tak samopas nie puścił!  I nawet pan milicjant kazał im iść łowić ryby w rzece a nie tropić przestępców. Mimo wszystko było chyba bezpieczniej.  Ale o tym następnym razem.