NA INNY TEMAT CZYLI JAK DOBRZE MIEĆ SĄSIADA...

Na początek bardzo proszę, żeby nikt się nie obraził ani nie poczuł urażony. Temat zwierząt i ich losu jest mi bardzo bliski, ale , przepraszam, czuję przesyt tematyką. Wydaje mi się, że 11 wpisów na ten lub zbliżony temat to naprawdę na razie wystarczy. Hana założyła stronę na FB między innymi właśnie po to, żeby tam na ten temat rozmawiać, dzielić się pomysłami i dyskutować. Nie chciałabym, żeby Kurnik został zdominowany przez te  problemy. Naszą siłą zawsze była różnorodność  i bardzo bym chciała, żeby to zostało zachowane. Chciałabym, żebyśmy się dzieliły naszymi wspomnieniami, podróżami, książkami i filmami, opowieściami rodzinnymi, zabawnymi wydarzeniami, które nam się przydarzyły. Dla mnie to zawsze było miejsce, gdzie szukałam oddechu od codzienności, która nie jest dla mnie zbyt łatwa i chciałabym, żeby tak zostało. Mam nadzieję, że wy też. Raz jeszcze przepraszam, jeśli komuś sprawiłam przykrość tym co napisałam.

A więc, o czymś innym.  O sąsiadach. Nie w kontekście tekstu Hany, skierowanego do sąsiada.  W kontekście stosunków międzyludzkich. Jak z nimi żyjemy, jakimi są ludźmi, czy mieszka nam się dobrze obok nich? Czy możemy zaśpiewać "Jak dobrze mieć sąsiada"?

Ja nie narzekam. Nie zawsze jest jak w bajce, ale ogólnie jest OK. Najbliżsi sąsiedzi z lewej są w porządku, wielekroć pomogli mi i pomagają w różnych sytuacjach. Zawsze mogę liczyć na to, że sąsiadka wypuści psa i da mu jeść, jak ja jestem w Krakowie, że pożyczy sól i cebulę, a ja jej cytrynę i kopertę dla księdza:)) Jak ostro zasypie, to sąsiad machnie łopatą i pod moim płotem.  Sąsiadka odbierze paczkę, jak mnie nie ma , wiadomo, że kurier przyjedzie zawsze wtedy, jak na 15 minut wyjdziesz z domu.  Zawsze zagadamy do siebie, jak jesteśmy na swoich podwórkach i dowiem się okolicznych ploteczek.

Sąsiadka ciut wyżej na pagórku, jest dość specyficzną i niełatwą w kontaktach, trochę zgorzkniałą osobą, ale zawsze chętną , żeby w czymś pomóc. Na przykład wysyła mi paczki z poczty i listy polecone. Zawsze dzwonimy do siebie, jak jest jakiś ciekawy koncert albo teatr w TV, żeby ta druga nie przegapiła.

Sąsiedzi z prawej nie są stacjonarni, to domki na wynajem dla turystów i tu bywa bardzo różnie. Pół biedy w zimie, imprezy odbywają się wewnątrz, natomiast w innych porach roku pijackie śpiewy, głośne krzyki i smród palonego grilla uniemożliwiają wręcz spokojne posiedzenie na podwórku. Oczywiście nie wszyscy tak się zachowują, ale spory odsetek. Czasami jak słyszę te kretyńskie gadki to mi szczęka opada nad głupotą ludzką. Nie jestem w stanie zrozumieć ludzi, którzy przyjeżdżają np na długi weekend i spędzają te 3 czy 4 dnia na chlaniu i nigdzie nawet nie pójdą, o górach to już w ogóle nie wspomnę. Chyba taniej by wyszło nachlać się w domu niż tłuc się na drugi koniec Polski (sądząc po rejestracjach), płacić za benzynę i ciężkie pieniądze za wynajem domku. Ale zawsze można powiedzieć, że byli w Zakopanem... Dobrze chociaż, że oddziela mnie od ich płotu wąska uliczka, płot w płot bym nie wytrzymała.

Jest jeszcze warsztat samochodowy na pagórku, który bywa uciążliwy, bo klienci namiętnie parkują pod moim płotem, ale żonę właściciela znam od szkoły a ich córka bardzo pomagała w Tropikowych spacerach, zanim nie pojechała na studia do Krakowa.

Kilkoro sąsiadów znam tylko na "dzień dobry", a trochę dalszych to już prawie w ogóle. Gdy przypominam sobie kontakty sąsiedzkie z czasów dzieciństwa, to znało się prawie wszystkich do połowy ulicy... I chodziło się do nich w odwiedziny, pożyczało książki, dostawało pierniczki... A w domu na pagórku nade mną mieszkał prawdziwy wróżbita... Ech, inne czasy, inni ludzie... Ale to już opowieść na następnego posta. A wy, jakich macie sąsiadów?

Przepraszam wszystkich sąsiadów oraz Mikę, ale Rabarbara się domaga: