Obrazki z wystawy

Już po wszystkiem - jak mawia Młoda Lekarka do Jana Kaczmarka. Wernisaż się odbył, Mistrz zadowolony. A było tak. Wyruszyliśmy z gumna, nawet czerwoną szminkę kupiłam do kompletu z szalem. Kapelusz będzie potrzebny do losowania:

Fejsbukowym zdjęciom proszę nie wierzyć, to nie ja, a jakiś koszmar. Tu jestem naprawdę! Wiedziałam dlaczego się bronię przed fejsbukiem. Nikt mnie o zdanie w sprawie publikacji tego koszmarnego wizerunku nie pytał.
Tym samym ucinam wszelkie spekulacje na temat mojej paszczy, a raczej dzioba. Lepiej nie będzie, ale jeśli fejsbukowe zdjęcia są zapowiedzią (niedalekiej) przyszłości, to ja się nie zgadzam:)))

Przyjechaliśmy. Obrazy wisiały.

Zrazu nielicznie zjawiła się wdzięczna widownia:

Zagęściło się:

Były przywitania i przemowy:

Ognio twierdził, że tremy nie ma, ale mnie się zdaje, że trochę jednak miał.

Przynajmniej na początku. Potem się rozkręcił do tego stopnia, że udzielał wywiadu, a co:

I nadejszła pora na część mniej oficjalną - muzykę:

Losowanie jednej z fotografii:

Wybranka losu

I picie wina. Musicie mi uwierzyć na słowo, te akurat zdjęcia mi nie wyszły. Ciemnawo było. Picie wina to mus - co to za wernisaż bez wina?
Wspaniałomyślnie zgodziłam się prowadzić auto, żeby Ognio mógł spełnić toast z gośćmi. Którym bardzo dziękujemy za liczne przybycie.
Teraz czekamy na jakiegoś marszanda. Ktoś chętny?