Nazajutrz

Jesteśmy! Wstaliśmy! Nawet dawno, jak na moje możliwości. Wczoraj jednak, po tak emocjonującym dniu padłam jak nieżywa. Zarejestrowałam tylko, że Czajnik przyszedł do mnie jak zwykle i zasnął "na ślimaczka" pod pachom. Noc minęła spokojnie, nikt nie puakał, wszyscy pochrapywali na swoich miejscach. Wiem to na pewno, bo Ognio siedział nad robotą długo w noc i zaświadczy, jakby co. Ranek rozpoczął się od zwykłych, porannych rytuałów, zwierzaki jakby zapomniały o ekscytujacej obecności w łazience. Ince udostępniłam szufladę z moimi, eee... desusami. Skwapliwie skorzystała z propozycji. Przemeblowaliśmy nieco łazienkę - jedno wnieśliśmy, inne wynieśliśmy.W międzyczasie jednak w głowach urodziła nam się pewna myśl. Inusia jest ciągle przestraszona i chowa się gdzie może. W łazience nie ma zbyt wielu takich miejsc, poza tym co się trochę uspokoi, to znów ktoś tam włazi. A cały czas nie mogę przecież z nią być. Dostanie więc moją pracownię. Ognio poleciał do Praktikera po siatkę, bo drzwi (siatkowe) do łazienki nie pasują do innych futryn. W pracowni jest więcej szuflad, jest szafa, łóżko i drapak z zakrytymi budkami. No i ja jestem. I jest dwoje drzwi. Jedne osiatkujemy i już. Nie bez znaczenia jest fakt, że Czajnik odzyska "swoją" łazienkę. Moja pracownia jest terenem neutralnym. Zwierzaki lubią tu ze mną być, ale nie upierają się.
Inusia w nocy zjadła swoją porcję, kuwetka jest używana. Poza tym, że jest przestraszona, wszystko jest w porządku.
Poszliśmy wczoraj spać na brudasa, żeby jej nie stresować prysznicem...
Rano witała się Czajnikiem, aż nam śniadanie w postaci jajek na miękko się przypiekło na bardzo twardo, bo robiliśmy zdjęcia na dwa aparaty:)
Dzisiaj jest spokojnie, nikt nie jojczy, nie wisi na siatce, ot zajmujemy się swoimi sprawami. Inka najmniej boi się Czajnika. Podchodzi do siatki, obwąchują się, patrzą. My i pieski stresujemy ją bardziej.

Na półce

Rzut oka nie zawadzi, ale właściwie to nuuudy...

Dwa powyższe zdjęcia to nie są te same zdjęcia. Znajdź różnicę.

Będę informować Was na bieżąco, dokładając zdjęcia i informacje tutaj. Chyba że się wybieg zapcha.
Idę założyć skarpetki w kurki, które dostałam od Gosianki, bo nóżki mi zmarzły.

 Nic o nas bez nas...

11.58

Inusia zasiada za siatką i woła, ale taktownie. Widok zwierząt jej nie stresuje, nasz widok bardziej. Czajnik po przeciwnej stronie próbuje się z nią bawić...

13.29
Zapomniałam powiedzieć, że Inka je!
Kręcę się po domu, tak normalnie, jak to w domu. Ona podchodzi do drzwi i patrzy, zagadując. Ale kiedy wchodzę do łazienki, chowa się. Coraz bardziej upewniam się w pomyśle przeprowadzki do pracowni. No bo jak tu np. wysuszyć włosy w łazience? W życiu nie zafunduję jej suszarki! Odkurzacza też nie włączam. W sumie mam niezły pretekst:)
Wałek, kiedy jest z Frodkiem, podchodzi do drzwi i zagląda. Kiedy koteczka siedzi na widoku, omija drzwi szerokim łukiem i udaje, że nawet nie patrzy w tym kierunku. Dostał szkołę od Grażynki...

17.01
Drzwi osiatkowane, przeprowadzka dokonana. Inusia zamieszkała w szafie.

Tak wymościłam szafę:

A tak wyglądają drzwi od strony salonu. Wchodzę drzwiami od strony kuchni (z lewej):

Ognio niczego nie robi połowicznie. Siatka została wzmocniona listwami:

Fotel Wałka sprzed mojego biurka wyjechał przed kominek - ale chłopak jest zadowolony! Tylko fajeczki mu brakuje!