Dziękuję, chociaż to za mało...

Po raz kolejny przekonałam się, że świat nie jest taki okropny, jak to wynika z tego, co dzieje się wokół. Po raz kolejny dławi mnie wzruszenie i wdzięczność - za Wasz odzew, zaangażowanie, serce, za wszystko! Za to, że jesteście na dobre i na złe, a przede wszystkim za ogromne zaufanie, którym obdarzacie i mnie, i Gosiankę. Bez Was i bez kredytu zaufania, jakim nas obdarzacie, nie udałoby się uratować tylu zwierząt, nakarmić i wyleczyć. Dziękuję za każde dobre słowo, Wasze wsparcie tam, gdzie jest potrzebne, za każdy grosik, za każde 5 złotych. Dajecie coś, co jest bezcenne i nie do kupienia - poczucie bezpieczeństwa nie tylko w tej najbardziej przyziemnej kwestii - finansowej  i pewność, że jakby co, damy radę!
Wczorajsza aukcyjka, bo przecież było tam raptem 6 przedmiotów, przyniosła aż 200 złotych! W sumie uzbierało się tyle, że możemy pomóc i Jednej z Nas i jeszcze komuś, choćby Walentemu, spuchniętemu biedakowi, który wraca do zdrowia, ale jego leczenie jest kosztowne. Nie wiem, co jeszcze mogłabym powiedzieć? Powiem po prostu dziękuję!

*

I trochę formalności: Li poproszę o adres do wysyłki, szczęśliwe posiadaczki książek Joanny Kupniewskiej i wisiorka z kotem skontaktuję mailowo.

*

Zapewne jesteście spragnione kocich wieści. Adaptacja Malinki przebiega nadzwyczajnie, nadspodziewanie dobrze. Koty bawią się tak, że oczu oderwać nie można, aczkolwiek ze zdjęciami już jest problem. Przemieszczają się bowiem z prędkością ponaddźwiękową. Ale staram się i w końcu je przyłapię. Koteczka poczyna sobie coraz śmielej, ciągle jeszcze jest płochliwa, ale coraz mniej. Nie była jeszcze na niczyich kolankach (na rękach tak, acz niechętnie), ale zaczekamy.
Zdjęcia mam tylko takie (plama na dywanie jest sprawką pawia eee, ten, Wałka znaczy):

Malinka pięknie się bawi piłką, Czajnik jakby nie wiedział, do czego ten przedmiot służy. Nie rusza go.

Nie uwierzycie, bo sama z trudem w to wierzę! Zajrzałam przed chwilą do mojej szafy, a tam! Tadam! Obydwa koty spały na tzw. kupie! O zdjęciu oczywiście nie ma mowy, bo Czajnik na mój widok zaraz wyszedł. Czy to nie piękne?