POEZJI W ŻYCIU MI BRAK...

Właśnie tak, poezji na codzień mi brak... Rzeczywistość i codzienność mnie ostatnio przytłaczają, fundując mi różne atrakcje, których wcale nie pragnę. W tym przytłoczeniu i martwieniu się, szukam jakiegoś oddechu i oderwania i zaglądam do poezji.  Zazdroszczę Kalinie z bloga Jarzyny i miłość, która tak pięknie potrafi odnaleźć poezję w życiu codziennym, w rutynowych czynnościach, w życiu rodzinnym. Robi to wspaniale, subtelnie i z ogromną wrażliwością. Na jej blogu szukam tego oddechu, zatrzymania, umiejętności spojrzenia innymi oczami na świat, gdy wokół i w duszy szaro i trochę smutno. To również dzięki niej kupiłam tomik z wierszami angielskich poetów metafizycznych, do którego zaglądam z niekłamaną przyjemnością, odrywając się od świata tego. Dziękuję, Kalino. Dedykuję Ci ten fragment z filmu "Stowarzyszenie Umarłych Poetów":)

Niedawno trafiłam na TVP Kultura na stary program o poezji i muzyce. Grechuta, Niemen, Demarczyk, Chodakowska, Janda... Witkacy, Tuwim, Stachura, Jasnorzewska, Baczyński... Żal mi się zrobiło, normalnie żal. To wszystko funkcjonowało dawniej w powszechnej świadomości, w obiegu publicznym. To nie była nisza, to było w Tv, radio... Wstydem było nie wiedzieć, kim są ci ludzie i kim są autorzy wierszy, które oni śpiewają. Pod wieloma względami powszechna kultura stała na wyższym poziomie i ludzie jej chcieli. Teraz cóż, inne czasy, inni ludzie, żądza pieniądza i oglądalności. Zdaję sobie sprawę, że oczywiście są ludzie i zespoły śpiewające poezję, ale to już nisza, już trzeba tego szukać, samo nie przyjdzie...
A więc z jesienną dedykacją i melancholią:

 Mało mamy czasu na czytanie poezji a i pewnie nie bardzo nam się chce... Dlatego ja na przykład cieszę się , gdy w gazecie znajdę kącik z wierszem, wybranym przez kogoś, czyjemu gustowi literackiemu ufam. To takie zatrzymanie wpół drogi między polityką a gospodarką czy sportem podczas lektury:)) W młodości bardzo lubiłam czytać poezje, lubiłam Emily Dickinson (szczególnie wiersz o duszy, która zatrzaskuje za sobą drzwi, jak znajdę, to jeszcze dołączę), Tetmajera, oczywiście niezwykłego Leśmiana, Pawlikowską-Jasnorzewską (Fotografia, Dancing...), z młodszych Stachurę, Poświatowską. Mama miała dwa tomy poezji Jasnorzewskiej, uwielbiałam je czytać i sporo znałam na pamięć, z własnej a nie przymuszonej woli. W okresie pracy w teatrze też miałam żywy kontakt z poezją i literaturą, potem było już coraz słabiej... I właśnie tego mi brak... Wiem też, że trochę to moja wina, przecież znalazłoby się trochę czasu na jeden wiersz dziennie, ale rzeczywistość wyziera z każdego kąta i skrzeczy: Wiersze sobie czytasz, a to i tamto czeka, nie zrobione! Nie chcę dać się zakrzyczeć tej skrzeczącej, podejmuję więc akcję: JEDEN WIERSZ DZIENNIE. A może ktoś się przyłączy i podzielimy się tym co czytamy?? I zrobimy jeszcze jedną zakładkę: Mój Ulubiony Wiersz?