O tempora, o mores!

Nie raz i nie dwa rozmawiałyśmy tutaj o głupocie, braku odpowiedzialności, niedouctwie. A także o okrucieństwie, bezmyślności i znieczulicy. Sprowokowały mnie ponownie dwie sytuacje z wczoraj. Po prostu muszę, bo się uduszę. Pierwsza z nich to fakt, który przydarzył się w życiu zawodowym Ogniomistrza. Aż garami czaskałam ze złości.

Ogniomistrz zaprojektował mianowicie tabliczki do eksponatów dla pewnego muzeum. Tabliczki mają być grawerowane w grubym szkle, a więc bardzo kosztowne. Dostał treść do umieszczenia na owych tabliczkach z adnotacją, że sprawdzona i ostateczna, można „puszczać”. Dodam, że nie jest rolą Ogniomistrza wnikanie w sprawy merytoryczne, to oczywiste. Do niego należy oprawa plastyczna i muzealno-historycznych niuansów znać nie musi. Rzuciłam okiem na napisy i włos zjeżył mi się na głowie. Poza literówkami, znalazłam trzy błędy gramatyczne, jeden ortograficzny i kilka rzeczowych – w nazwach miejscowości. Np. zamiast wieś Lipa, było Lipno, zamiast Sasin, Sanasin itp. Ponieważ przy każdej miejscowości figurowała nazwa gminy w jakiej dana miejscowość leży, 10 minut zajęło mi sprawdzenie pisowni. Na 10 nazw 6 było błędnych! Całość podpisana, a jakże, przez pracownika muzeum, który bierze za to pensję przecież! Kłania się niechlujstwo, niedouctwo i kompletny brak odpowiedzialności, bo przecież internet tam mają. Wyobrażacie sobie, co byłoby, gdyby puścił to w takiej formie? Niemała kasa poszłaby się… Ale co to kogo obchodzi? Wszak muzeum to budżetówka! A winnego szukaliby wszędzie, tylko nie u siebie!

Drugie zdarzenie opisała Małgosia (KuferekMajuliki) w komentarzach pod poprzednim postem.

Dwie sytuacje z pozoru kompletnie różne, a jednak mające wspólny mianownik.

Zdruzgotana Małgosia napisała, że jakiś bydlak w biały dzień, pod blokiem, utopił w beczce z deszczówką trzy kociaki. I nikt tego nie widział, ani nie słyszał? I nie ma winnego? Jest, a jakże i to nawet dwóch – ten (ta, to), który dopuścił się czegoś tak ohydnego, jak i ten (ta, to), który to widział i nie zareagował.

Co się z nami (ludźmi) dzieje? Dlaczego obojętnie przechodzimy wobec takich czynów i tym samym dajemy przyzwolenie na zachowania tak bardzo odległe od tzw. moralności? Gołym okiem i na każdym kroku widać niekorzystne zmiany – takie na przykład, jak przytępienie wrażliwości, brak wyraźnych granic między dobrem, a złem, kompletny brak odpowiedzialności i gotowości ponoszenia konsekwencji swoich działań. Zatraciliśmy zdolność odróżniania dobra od zła? Nie potrafimy dokonać właściwego wyboru? Nie obchodzi nas czyjaś krzywda? Nie ogarniam. Z jednej strony jest mnóstwo ludzi wrażliwych, pomocnych, „moralnych”, a z drugiej jest ocean krzywdy i cierpienia istot słabszych i bezradnych – głównie zwierząt, ale nie tylko przecież. Jak to się stało, że to drugie jest w ofensywie? Mam swoją teorię. Taką mianowicie, że postęp cywilizacyjny sobie, a moralność sobie. Rozjechało się. Przyszło nam żyć w świecie popapranych wartości. Nadrzędnym celem jest bogacenie się, chora rywalizacja o jakieś wyimaginowane dobra i wartości (czytaj kasę), pogarda dla tych, którzy są mniej „zaradni”, starsi, biedniejsi, słabsi, chorzy. Światem rządzi przeciętność, tyle że sprytna. Jakie będzie następne pokolenie? Z mojego punktu widzenia już nie powinno mnie to obchodzić. A jednak obchodzi i wkurza. I nie napawa optymizmem. Tylko nie mówcie, że zawsze tak było. Nie było!

Zakończę słowami Alberta Schweitzera, który odbierając pokojową nagrodę Nobla w 1952 roku powiedział: „Człowiek stał się nadczłowiekiem. [...] Lecz ten nadczłowiek, obdarzony nadludzką mocą, nie osiągnął poziomu nadludzkiego rozumu. W tym samym stopniu, w jakim wzrasta jego moc, staje się coraz bardziej nędznym człowiekiem [...]. Powinniśmy zdać sobie sprawę, że im bardziej jesteśmy nadludzcy, tym bardziej stajemy się nieludzcy”.

PS. Chciał nie chciał, zamiast interweniować w muzeum, poprawiliśmy napisy, ponieważ interwencja byłaby stratą czasu. A za zawalenie terminu byłby odpowiedzialny Ogniomistrz, nie ten muzealny dureń i darmozjad. To zachowanie asekuranckie, ale ja już mam w pompie dochodzenie słuszności i prawdy.

No i coś ładnego na koniec: